Δαιμονισμένος! (μέρος τρίτο)

Οι επιστήμονες αλλά και όσοι επικαλούνται έναν ψευδοεπιστημονικό τρόπο σκέψης αλλά και "έρευνας", όπως οι ίδιοι τη θεωρούν τουλάχιστον, μιλούν και ζητούν αποδείξεις. "Θέλετε να πιστέψουμε στο δαιμονισμό; Προσκομίστε αποδείξεις." Τι είδους αποδείξεις μπορούν να προσκομιστούν, όμως, όταν η οργανωτική αρχή μερικών πραγμάτων βρίσκεται εκτός της υλικής σφαίρας; Μια δαιμονική επίδραση στο υλικό πεδίο είναι πολύ πιθανόν ότι θα εκδηλωθεί με όλες εκείνες τις καταστάσεις που έχει επαρκώς περιγράψει η επιστήμη της Ψυχιατρικής αλλά η γενεσιουργός αιτία βρίσκεται σε ένα άλλο επίπεδο , το οποίο αναγκαστικά γίνεται αντιληπτό μόνο από εκείνους που διαθέτουν την αντίστοιχη εκπαίδευση. Ο Δαίμονας, είτε αρέσει είτε όχι στους σκεπτικιστές, δεν μπορεί να μπει σε δοκιμαστικό σωλήνα και να φυγοκεντρηθεί αλλά και συνολικά το θέμα του Δαιμονισμού δεν θα έπρεπε να εξεταστεί με τη συνηθισμένη τάση γελοιοποίησης, όπως συνήθως κάνουν οι ορδές των ανοήτων. Δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε πως η σωματική και ψυχική υγεία του υφισταμένου την επίθεση - κατοχή βρίσκεται σε μεγάλο κίνδυνο εάν η κατάστασή του δεν προσεγγιστεί με βάση κάποιους κανόνες που δεν θα αναφερθούν εδώ. Ας σημειωθεί πάντως ότι αποδείξεις υπάρχουν για εκείνον που έχει αληθινή επιθυμία να τις βρει αλλά ας μην είναι αυτός ο αυτοσκοπός του.
Η σύγχρονη Ιατρική επιστήμη αναμφίβολα έχει πραγματοποιήσει αλματώδη πρόοδο αλλά έχει πολλά να επωφεληθεί εάν μπει στον κόπο να εξετάσει προσεκτικά τις γνώσεις της Εσωτερικής Επιστήμης, όπως και της Εσωτερικής σύστασης του ανθρώπινου σώματος διότι, για το συγκεκριμένο θέμα που συζητάμε, είναι βασικής σημασίας. Εάν το κάνει, θα μάθει πως η κατοχή διευκολύνεται όταν υπάρχει σεξουαλικά μεταδιδόμενο νόσημα και θα διδαχτεί πως να αντιμετωπίζει, επικουρικά μεν αλλά απόλυτα ουσιαστικά περιπτώσεις που χαρακτηρίζονται ως δαιμονικές κατοχές. Θα μάθει πως στην περίπτωση της κατοχής δεν είναι απαραίτητα "σκοτεινός" ο σκοπός που αυτή συμβαίνει ή έργο "δαιμόνων"¨αλλά αποτέλεσμα της ίδιας της ανισορροπίας του ανθρώπου, προερχόμενης από τις μεσαίες σφαίρες. Με άλλα λόγια, ο παράγοντας που προκαλεί την κατοχή σε ορισμένες περιπτώσεις θεωρεί ότι σκοπός του είναι το καλό αλλά στην ουσία τα αποτελέσματα για τον άνθρωπο μπορεί να είναι ολέθρια. Ας μην περιμένουμε την εκδήλωση εντυπωσιακών φαινομένων απαραίτητα σε κάθε υποψιαζόμενη περίπτωση δαιμονισμού, διότι αυτά συμβαίνουν για ευνόητους λόγους στον κινηματογράφο και στη λογοτεχνία. Στην πραγματικότητα, είναι πολύ πιθανό ένας τεράστιος αριθμός ανθρώπων να τελούν υπό κατοχή και να μην το έχουν αντιληφθεί.
Συνηθίζω να λέω πως το "κοιλιακό άλγος" ή η "κεφαλαλγία" που αναγράφεται από γιατρούς σε όλο τον πλανήτη, δεν αποτελεί ουσιαστικά διάγνωση αλλά απλά την καταγραφή του συμπτώματος του ασθενή για το οποίο δεν έχει βρεθεί η αιτιολογία. Κατά αντίστοιχο τρόπο η Κατάθλιψη και οι διάφορες ψυχικές διαταραχές αποτελούν το ίδιο ακριβώς πράγμα και χρειάζεται μια ενδελεχής διερεύνηση προκειμένου να διαπιστωθεί το αίτιο, το οποίο σε αρκετές περιπτώσεις διαφέρει από το εκλυτικό αίτιο. Για παράδειγμα, ας εξετάσουμε την περίπτωση κατάθλιψης από πρόσφατο θάνατο ενός προσφιλούς προσώπου. Στην περίπτωση αυτή κατάθλιψη είναι η αντίδραση, το σύμπτωμα απέναντι στο εκλυτικό αίτιο του θανάτου αλλά η πραγματική αιτία του κακού ίσως είναι η αδυναμία του ατόμου να συμβιβαστεί με το πεπερασμένο της ανθρώπινης ύπαρξης ή και κάτι άλλο. Κατ' αντίστοιχο τρόπο ο δαιμονισμός μπορεί να αποτελεί το αίτιο (εκλυτικό ή μη) μιας αλλόκοτης συμπτωματολογίας αλλά πίσω από αυτό υποκρύπτονται άλλες κατάστασεις που πρέπει να διερευνηθούν, διαφορετικά η θεραπεία που θα επέλθει θα είναι προσωρινή. Παραδειγματικά, θα πρέπει να ελεγχθεί η αύρα του ατόμου, οι αστρολογικές του επιρροές, οι επιδράσεις άλλων ατόμων, η σωματική και ψυχική του υγεία, οι ενδοκρινείς του αδένες, διότι υπήρξε ανισορροπία που επέτρεψε μια τέτοια σκοτεινή εκδήλωση. Εάν δεν ισχυροποιηθεί η αύρα, αν δεν εξαγνιστεί ο χώρος, αν δεν αποκοπεί το άτομο από τυχόν δυσμενείς επιρροές και αν δεν αποκατασταθεί η χαμένη ισορροπία της ζωής και του μυαλού του, τότε θα συμβεί εκείνο που λέγεται από τον κόσμο: ότι απέτυχε ο εξορκισμός.
Επιδιώκοντας μόνο τη θεραπεία στο υλικό επίπεδο θα μοιάζουμε με εκείνον που παίρνει παυσίπονα για ένα χαλασμένο δόντι: ο πόνος θα περνάει για κάποιο διάστημα, η φλεγμονή όμως θα συνεχίζεται και θα φτάσουμε σε ένα σημείο που και τα παυσίπονα δεν θα έχουν καμία δράση και το δόντι θα έχει καταστραφεί μέχρι αφανισμού. Επιδιώκοντας να συνδέσουμε την κατοχή με συγκεκριμένα σύνδρομα και μόνο, που επίσης αφορούν στο υλικό πεδίο, το μόνο που θα κατορθώσουμε θα είναι να εφεύρουμε ένα σωρό διαφορετικά ονόματα για την ίδια κατάσταση.
Ας μην υποθέσει κανείς πως υποτιμώ την ιατρική επιστήμη. Λειτουργός της είμαι κι εγώ αλλά αυτό δεν με εμποδίζει να εξετάζω όλες τις πιθανές παραμέτρους και όλες τις εναλλακτικές προκειμένου να υπηρετήσω κι εγώ και όλοι τον άνθρωπο. Σαφώς και χρειάζεται η επίσκεψη στο γιατρό, σαφώς και χρειάζεται η τόνωση του υλικού φορέα με όσα μέσα είναι διαθέσιμα. Χρειάζεται όμως και ένα ευρύ πνεύμα, όπως και η αποφυγή των πάσης φύσεως τσαρλατάνων που λυμαίνονται το χώρο της εσωτερικής αναζήτησης.