Εσωτερική Μαθητεία

Κάθε φορά που ξυπνάει μέσα στον άνθρωπο η λαχτάρα της Εσωτερικής Μάθησης, η επιθυμία του αυτή, αν είναι αγνή, ειλικρινής και ανιδιοτελής αφήνει ένα στίγμα στα Εσωτερικά Πεδία. Φανταστείτε να χτυπάει κάποιου είδους "συναγερμός" αν και οι παρομοιώσεις έχουν περισσότερη αξία στην κατανόηση και όχι στην περιγραφή της κατάστασης. Αφού το "σήμα" αυτό ελεγχθεί, τότε εκείνοι που στα Πεδία αυτά έχουν επιφορτιστεί με τούτο το ρόλο φροντίζουν να φέρουν σε επαφή τον άνθρωπο με κάποιον δάσκαλο, έναν συνάνθρωπό του, δηλαδή, που μπορεί να λειτουργήσει ως καθοδηγητής στο υλικό πεδίο. Ο δάσκαλος εκείνος δεν είναι ούτε καλύτερος ούτε εξυπνότερος απαραίτητα από το νεαρό μαθητή και μπορεί κι εκείνος να έχει τα ίδια πάθη και τις ίδιες αδυναμίες που έχει ολόκληρο το ανθρώπινο γένος. Γνωρίζει κάποια πράγματα περισσότερο, όμως και έχει την επιθυμία να δείξει στο νεαρό μαθητή όσα γνωρίζει, ακόμα και αν πολλές φορές και ο ίδιος δεν είναι σίγουρος σχετικά με το ποιός είναι ο ενδεικνυόμενος τρόπος μάθησης.
Η επαφή μεταξύ του μαθητή και του δάσκαλου έχει κανονιστεί από τα Εσωτερικά Πεδία με τρόπους μη κατανοητούς, που κάποιοι θα έσπευδαν να περιγράψουν ως "συμπτώσεις" ή ακόμη και ως "Μαγεία". Ας μην περιμένει κανείς, όμως, εντυπωσιακές εκδηλώσεις και φαινόμενα. Η σειρά των απανωτών συμπτώσεων έχει κανονιστεί εκεί που ο χρόνος δεν έχει καμία αξία ίδια με αυτή που του δίνουμε εδώ. Αν προσπαθήσετε να φανταστείτε τη μεγάλη σειρά "τυχαίων" γεγονότων που οδηγούν στη γνωριμία ενός μαθητή με το δάσκαλό του, σίγουρα θα μιλήσετε για "Μαγεία" και όσο και αν δεν είναι σωστός ο ορισμός που χρησιμοποιείτε, εντούτοις θα κατανοήσουμε τι θέλετε να εκφράσετε και δεν βρίσκετε άλλη λέξη. Διότι, αν προσπαθήσει να το σκεφτεί κανείς, θα διαπιστώσει πως η αλληλουχία των γεγονότων που οδηγούν στην τελική πράξη, δηλαδή την επαφή δασκάλου και μαθητή, ξεκινά από εκείνο το χρονικό σημείο που για εμάς αποτελεί παρελθόν. Είναι λοιπόν λες και κάποιος γνώριζε από πριν εκείνο που θα συνέβαινε στο μέλλον και αυτό θα σας ακούγεται εντυπωσιακό, όμως είναι απλά η διαφορετική έννοια του χρόνου στα Εσωτερικά Πεδία.
Οι τρόποι με τους οποίους συναντιούνται μαθητής με δάσκαλο ποικίλουν και δεν θα αναφερθούμε σε αυτούς. Θα περιοριστούμε μόνο στο να πούμε ότι κατά κάποιο τρόπο αυτοί οι δύο νιώθουν πως γνωρίζονται αλλά αυτό απαιτεί μεγάλη συζήτηση και δεν είναι της παρούσης. Όταν η σχέση μαθητείας εγκατασταθεί, τότε ξεκινά μια πορεία δύσκολη, γεμάτη εμπόδια και παγίδες. Γιατί είναι πολλά που πρέπει να πολεμήσουν ο καθένας μόνος του και από κοινού κι εκεί που η θάλασσα μοιάζει ήρεμη, ξαφνικά σηκώνεται αέρας και ταραχή. Κι εκεί που μοιάζει ακίνδυνη παρουσιάζονται δίνες. Ο δάσκαλος είναι εκείνος που θα δείξει το ασφαλές κολύμπι στο μαθητή του και θα τον απομακρύνει από τις κακοτοπιές. Το Αριστερό Μονοπάτι απέχει ελάχιστα και τα Κλιφώθ καραδοκούν. Και σε αυτή την περίπτωση, περισσότερες λεπτομέρειες δεν θα δοθούν.
Η σχέση του δασκάλου με το μαθητή είναι πολύ ισχυρή. Είναι ένας δεσμός σμιλεμένος που δεν καταλύεται εύκολα, όσο και αν μπορεί να περάσει από σαράντα κύματα. Διότι είναι και οι δύο που δοκιμάζονται καθημερινά και η αποτυχία του ενός σημαίνει εν μέρει και αποτυχία του άλλου, όπως επίσης την επιτυχία τη γεύονται μαζί και ωφελούνται ο καθένας εκεί που χρειάζεται.
Ένα από τα πρώτα δεινά που θα αντιμετωπιστούν στη σχέση αυτή, όσο η προσωπική εμπειρία μου δείχνει, είναι η ανυπομονησία του μαθητή. Η πρόθεσή του δεν είναι απαραίτητο να είναι κακή και η βιασύνη του μπορεί να χαρακτηρίζεται από αγνότητα. Όμως αυτό δεν αρκεί. Η υπομονή είναι μια αρετή που πρέπει να διδαχθεί, όπως επίσης το ότι υπάρχει ο κατάλληλος χρόνος για το καθετί. Σε κάθε περίπτωση χρειάζεται μια παρατεταμμένη περίοδος μελέτης των βασικών αρχών του Εσωτερισμού να προηγηθεί από την πρακτική. Ο μαθητής - και πάλι από προσωπική εμπειρία - βιώνει μια δύσκολη περίοδο, στην οποία πολλά από τα γερά δομημένα έως τότε πιστεύω του ανατρέπονται ενώ επίσης μπορεί να έχει δυσκολία στην κατανόηση των μαθημάτων του. Ας μη φανταστεί κανείς πως όλο αυτό είναι τόσο απλό, όσο σας το γράφω. Είναι μια διαδικασία που, ξανατονίζω, είναι από δυσάρεστη έως επώδυνη ψυχικά. Αλλά, αν η προσωπική μου γνώμη έχει κάποια αξία, τότε μπορώ να πω ότι είναι μια πορεία συγκλονιστική και μια εμπειρία ανεπανάληπτη.
Η Εσωτερική Μαθητεία δεν είναι για όλους. Η επιλογή των μαθητών στις σχολές κι εκτός γίνεται με πολύ αυστηρά κριτήρια, τουλάχιστον εκεί που υπάρχει σεβασμός. Ούτε όλοι οι αυτοπροβαλόμενοι ως "δάσκαλοι" είναι αξιόπιστοι και ειλικρινείς. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων ο μοναδικός σκοπός, τεχνιέντως καλυμμένος στην αρχή, είναι το οικονομικό όφελος. Κανένας ουσιαστικός δάσκαλος δεν απαιτεί έμμεσα ή άμεσα αμοιβή για τα μαθήματα που προσφέρει. Ένας άλλος συνηθισμένος λόγος είναι η εκπλήρωση σεξουαλικών επιθυμιών. Όλοι εκείνοι μιλούν για δήθεν αφύπνιση της Κουνταλίνι μέσω του "ταντρικού σεξ" και όποτε το ακούτε αυτό μπορείτε να είστε σχεδόν βέβαιοι πως τα μαθήματα που περιμένετε δεν θα σας παραδοθούν. Άλλου είδους μαθήματα του χείριστου είδους, ναι, αλλά σίγουρα δεν είναι αυτά που θα επιθυμούσατε. Στο ζήτημα του σεξ και του αποκρυφισμού, όμως, θα αναφερθούμε σε άλλο σημείο στο μέλλον. Ένας ακόμη λόγος που δεν θα ήταν άσκοπο να αναφέρουμε, μιας και τον συναντάμε συχνότερα από όσο νομίζετε, είναι απλά και μόνο η ανοησία. Εκρήξεις μεγαλομανίας που συμβαίνουν σε αρκετούς και που βρίσκουν εκτόνωση με το να νομίζουν ότι είναι δάσκαλοι και Μύστες. Στην καλύτερη από αυτές τις δυστυχισμένες περιπτώσεις, ο μαθητής θα νομίζει πως έμαθε αγγλικά από κάποιον που φυσικά δεν ξέρει και θα το διαπιστώσει αυτό όταν προσπαθήσει να συνεννοηθεί με κάποιον αγγλομαθή. Στη χειρότερη κινδυνεύει άμεσα η σωματική και ψυχική ακεραιότητα των δύστυχων μαθητών. Περιττό να αναφερθεί ότι τέτοιοι "δάσκαλοι" ουδεμία σχέση έχουν με τα Εσωτερικά Πεδία και γνωρίζουν τόσα από Εσωτερισμό όσα και το νήπιο από κβαντομηχανική.
Η παρουσία του δασκάλου που σχετίζεται με τα Εσώτερα Πεδία εμπνέει από την πρώτη στιγμή σιγουριά και ασφάλεια στο μαθητή, ακόμη και αν κατά καιρούς χρειαστεί να γίνει αυστηρός. Ο μαθητής όμως κατανοεί τους λόγους και ο δάσκαλος πιέζει τόσο όσο χρειάζεται. Ο δάσκαλος δεν επιδεικνύει τη δύναμή του (και ας μη φανταστεί κανείς κάτι το εντυπωσιακό και πομπώδες) παρά μόνο εκεί που χρειάζεται, με τρόπο αποτελεσματικό έστω και αν χρειαστεί να είναι ριζικός. Ο χειρουργός δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει το νυστέρι στο απόστημα, ο πόνος όμως και η φλεγμονή θα υποχωρήσουν και τελικά θα εξαφανιστούν. Έτσι και ο δάσκαλος, μπορεί να είναι πρόθυμος να δουλέψει το νυστέρι αλλά είναι εξίσου πρόθυμος να χορηγήσει την αντιβίωση και το παυσίπονο που θα ανακουφίσουν τον ασθενή μαθητή του. Και σαν τον πονεμένο ασθενή που θεραπεύεται, με την ίδια ανακούφιση θα ευχαριστήσει και ο μαθητής το δάσκαλό του.

(Το παρόν κείμενο αφιερώνεται σε εκείνους κι εκείνες που υπήρξαν και συνεχίζουν να υπάρχουν ως δάσκαλοί μου. Δεν υπάρχουν ευχαριστίες στη γλώσσα των ανθρώπων ικανές να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη μου για όσα έχουν κάνει και συνεχίζουν να κάνουν για μένα)