Τα λεπτοφυή πεδία και η πραγματικότητά τους

Ένα από τα βασικά επιχειρήματα όλων εκείνων που αντιτίθενται στον Εσωτερισμό, είναι ότι τα πεδία για τα οποία ο τελευταίος μιλάει δεν υπάρχουν, γιατί δεν μπορούν να αποδειχτούν. Μιλούν για φαντασιώσεις και υποκειμενικές αισθήσεις, που προέρχονται από την προαιώνια τάση των ανθρώπων να καταφεύγουν σε κόσμους της φαντασίας τους, όταν ο υλικός κόσμος τους απογοητεύει. Να ψάχνουν για Θεούς που θα λειτουργήσουν ως από μηχανής στα προβλήματα που οι ίδιοι δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν και να υποκύπτουν στη δυναστική συμπεριφορά των θρησκειών για να τα έχουν καλά με το Θεό και να τους γίνονται όλα τα χατήρια. Όταν όμως ο Θεός "αρνηθεί" να τους κάνει το θαύμα, τότε δυσπιστούν για την ύπαρξή του ή τον μέμφονται, θεωρώντας τον ως έναν κακεντρεχή δυνάστη, από την εξουσία του οποίου δεν μπορούν να ξεφύγουν παρά μόνο πρόσκαιρα και φαντασιακά, με το να μην τον πιστεύουν. Αυτή όμως είναι μια τυπική αντίδραση των ανθρώπων που πιστεύουν κάτι μόνο όσο λειτουργεί προς όφελός τους, διαφορετικά είναι έτοιμοι να το απαρνηθούν.
Έχει υπάρξει αρκετή σκέψη σχετικά με το εάν τα λεπτοφυή πεδία υπάρχουν ανεξάρτητα από το Νου που τα συλλαμβάνει αλλά, από όσο γνωρίζω, δεν υπάρχει κάποιο μηχάνημα που να αποδεικνύει την ύπαρξή τους, ούτε και κάποιο πείραμα που μπορεί ατράνταχτα να αποδείξει την ύπαρξή τους στα μάτια όλου του κόσμου. Πόσο "κακό" όμως είναι κάτι τέτοιο; Κατά την άποψή μου καθόλου, αφού εκείνος που "έρχεται σε επαφή" με τα πεδία αυτά και εργάζεται μαζί τους, έχει όσες "αποδείξεις" θέλει και αδιαφορεί για οποιοδήποτε άλλο τεκμήριο.
Για εκείνους που ξέρουν, τα υπόλοιπα πεδία της συνείδησης πέραν του φυσικού, όσο πιο κοντά σε αυτό βρίσκονται, τόσο περισσότερο υποκειμενικά είναι. Αντίθετα, όσο πιο "ψηλά" βρίσκονται τα πεδία αυτά, τόσο λιγότερο υποκειμενικά είναι και αυτή τους η αντικειμενικότητα δεν μπορεί να περιγραφεί με υλικές αισθήσεις και περιγραφές. Για την ακρίβεια, όσο πιο λεπτοφυές είναι το πεδίο, τόσο λιγότερο συλλαμβάνεται ακόμη και με τις εσωτερικές αισθήσεις (διόραση, διακοή κλπ).
Ζούμε σε εποχές που η επιστήμη της Φυσικής μας παρουσιάζει σχεδόν μια "μαγική" άποψη για τον υλικό κόσμο, ο οποίος δεν είναι μόνο εκείνο που αντιλαμβάνονται οι οφθαλμοί μας αλλά κάτι πολύ περισσότερο. Δεν μπορούμε να αντιληφθούμε ένα νέφος ηλεκτρονίων που βρίσκεται γύρω από έναν πυρήνα ασύλληπτα μικροσκοπικό, όπως δεν μπορούμε να αντιληφθούμε ένα σωρό κύματα που μας διατρέχουν, παρά μόνο μέσω των αποτελεσμάτων που αυτά επιφέρουν, για παράδειγμα, τα ραδιοφωνικά που κάνουν το ραδιόφωνό μας να παίζει. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με τα λεπτοφυή πεδία. Ας δούμε ένα ακόμη παράδειγμα, μιας και μέσω παραδειγμάτων και αναλογιών μπορούμε να έχουμε μια σχετικά ικανοποιητική εικόνα για τα ζητήματα αυτά. Το διαδίκτυο είναι ένας ολόκληρος κόσμος που τον αντιλαμβανόμαστε μόνο όταν συνδέσουμε τον υπολογιστή μας με αυτόν. Όσο δεν είμαστε συνδεδεμένοι δεν έχουμε αντίληψη του κόσμου αυτού, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως εκείνος δεν υπάρχει. Οι λειτουργίες των ιστοσελίδων και των προγραμμάτων μας επιτελούνται ακόμη και χωρίς τη δική μας παρουσία, η οποία συνήθως έχει ένα ρυθμιστικό ρόλο, δίνοντας τις οδηγίες που θα ακολουθηθούν αυτόματα, όπως για παράδειγμα το να γίνονται αποδεκτά τα σχόλια των αναγνωστών μας, χωρίς να απαιτείται κάθε φορά η δική μας έγκριση. Επομένως, εγώ που σας γράφω αυτή τη στιγμή, βρίσκομαι ταυτόχρονα σε δυο κόσμους: στον ανθρώπινο και στο διαδικτυακό. Πίνω τον καφέ μου αλλά ταυτόχρονα ρυθμίζω και τα προγράμματα και αλληλεπιδρώ με έναν άλλο κόσμο, με μια άλλη πραγματικότητα.
Μια άλλη πραγματικότητα που πλέον έχει προκαλέσει ζωηρό ενδιαφέρον στον κόσμο της επιστήμης αν και ο Εσωτερισμός τη δεχόταν από πολύ παλιότερα, είναι ότι εκείνος που εκτελεί το πείραμα αναπόφευκτα το επηρεάζει. Για οποιονδήποτε ενδιαφέρεται περισσότερο, μπορεί να μελετήσει τις συναρπαστικές θεωρίες του Rupert Sheldrake, όπου κατά τη γνώμη μου περιγράφεται έξοχα η πλευρά της φυσικής πως έως τώρα αποκαλούμε μεταφυσική.

Αστρική χλωρίδα και πανίδα

Κυκλοφορούν διάφορες πληροφορίες στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο σχετικά με το είδος των επαφών στο Αστρικό επίπεδο συνείδησης. Όλες είναι αρκούντως εντυπωσιακές και περιγράφουν επαφές με διάφορες οντότητες του Αστρικού, δίνοντας κατά κάποιο τρόπο μια Αστρική "Ζωολογία" και "Κοινωνιολογία". Ο περισσότερος κόσμος που ασχολείται ερασιτεχνικά με αυτά τα θέματα, αναμφίβολα θα εντυπωσιαστεί από αυτή τη νέα (όπως τη νομίζει) Βιολογία. Είναι ένας νέος κόσμος, μια terra incognita και προκαλεί οπωσδήποτε το ενδιαφέρον, όσο και αν κάποιοι προειδοποιούν για αυτές τις "επαφές". Το Αστρικό είναι το κατεξοχήν πεδίο πλάνης και ψευδαίσθησης και θα μας συγχωρήσετε αλλά δεν θεωρούμε το "ταξίδι" σε αυτό ως ένα μέσο αντιμετώπισης της πλήξης που νιώθει ο κόσμος.
Πολλοί έχουν συνδέσει το Αστρικό Πεδίο με το Συλλογικό Ασυνείδητο της Γιουνγκιανής σκέψης. Άλλοι πάλι διαφωνούν. Εγώ δεν έχω άποψη, ξέρω απλά αυτά τα οποία ήδη σας έχω γράψει. Μπορεί ο Lovecraft να μας έδωσε μια εκπληκτική ονειρική αναζήτηση της άγνωστης Καντάθ, όμως οι εικόνες του είναι υποκειμενικές ακριβώς γιατί το συγκεκριμένο πεδίο είναι υποκειμενικό. Για το λόγο αυτό, διαφωνώ με το να δίνονται αστρικές ΅χλωρίδες και πανίδες΅. Δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία ο τρόπος που θα ΅οπτικοποιηθεί΅ο φόβος του καθενός αλλά η ίδια η δύναμη του φόβου και η κατανόησή του. Αυτό είναι που κανείς θα εκλάβει ως ΅αληθινό΅, όσο είναι εφικτό κάτι τέτοιο και όχι το ότι στο Αστρικό πεδίο υπάρχουν οι Λάρβες, οι κακοδαίμονες, αγγελικές οντότητες με ωραία φτερά και τρόμοι που κρύβονται στα σκοτεινά του σημεία. Καθένας, λοιπόν, θα δει εκείνο ακριβώς που εστιάζει ο προσωπικός του ΅καθρέφτης΅. Το όμοιο έλκει το όμοιο.
Στο πρακτικό μέρος, όμως, κανείς ενώ γνωρίζει την υποκειμενικότητα και την πλάνη των εικόνων, οφείλει να λειτουργήσει σαν αυτές να ήταν αληθινές. Αυτό είναι απαραίτητη προϋπόθεση, διαφορετικά δεν υπάρχει αποτέλεσμα. Αλλά αυτό είναι ένα σημείο που λίγους ενδιαφέρει και δεν χρειάζεται να πούμε περισσότερα.