Στίγματα: τα σημάδια του μαρτυρίου

" Εγω γαρ τα στιγματα του Κυριου Ιησου εν τω σωματι μου βασταζω..." Προς Γαλάτας Επιστολή, ΣΤ', 17

Μου είναι πάντοτε δύσκολο να παρουσιάζω θέματα που σχετίζονται με υποτιθέμενα θαύματα κι αυτό γιατί, για τον πολύ κόσμο, το θαύμα είναι άρρηκτα δεμένο με την πίστη του, έστω και αν ο ίδιος δεν το έχει βιώσει. Πολλοί αρκούνται στο να αναπαράγουν θαύματα που δεν είδαν με τα μάτια τους, μερικοί άλλοι φέρνουν ως παράδειγμα τον "άπιστο" Θωμά (που ωστόσο του έγινε η χάρη και είδε το θαύμα με τα μάτια του" ενώ κάποιοι τρίτοι προτείνουν μια σολομώντεια απάντηση: ο Θεός είναι ικανός για όλα και από τίποτε δεν περιορίζεται, άρα κάλλιστα μπορεί να επιτέλεσε το συγκεκριμένο "θαύμα". Στην αντίπερα όχθη υπάρχουν εκείνοι που δεν δέχονται την κατάλυση των φυσικών νόμων εκ μέρους του Θεού, οι οποίοι με τη σειρά τους διακρίνονται σε εκείνους που δέχονται την ύπαρξη των θαυμάτων αν και με διαφορετικό τρόπο, χωρίς να απορρίπτουν την ύπαρξη του Θεού και σε εκείνους που, έχοντας καθαρά υλιστική ή μηδενιστική σκέψη δεν δέχονται καν την ύπαρξη Θεότητας, πόσω μάλλον την επιτέλεση θαυμάτων από έναν Θεό που για εκείνους δεν υπάρχει. Για τους τελευταίους η επιστήμη έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο σε όλα αυτά, καθώς και μια εξήγηση για το οτιδήποτε, έστω και αν στους περισσότερους τομείς γνώσεις τα ερωτηματικά είναι περισσότερα από τις τελείες και τις παύλες.
Ανάμεσα στα αντικρουόμενα αυτά πυρά, δεν θα είχε κανείς άδικο αν υπέθετε ότι η αλήθεια ή ό,τι πλησιέστερο σε αυτήν βρίσκεται κάπου στη μέση και κάπου εκεί ίσως πρέπει να την αναζητήσουμε και στο θέμα των Στιγμάτων, ένα "θαύμα" που εντοπίζεται κυρίως στους κόλπους της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και περιλαμβάνει αιμορραγικές εστίες στα σημεία όπου σύμφωνα με την παράδοση σταυρώθηκε ο Χριστός: στις παλάμες, στα μετατάρσια, στις πλευρές, στην πλάτη και στο μέτωπο. Λέγεται ότι το αίμα από τις πληγές αυτές ρέει συνεχώς χωρίς να πήζει, συνοδεύεται συνήθως από πόνο, ενώ μερικές φορές αναδύει ένα υπέροχο άρωμα. Το σχήμα των αιμορραγικών εστιών είναι συνήθως στρογγυλό και σε κάποιες περιπτώσεις ρομβοειδές ή γενικά δίνει την εντύπωση εκδοράς, η οποία αυτοϊάται και σταματά να αιμορραγεί, μέχρι να εμφανιστεί ξανά. Τα Στίγματα φημολογείται ότι δεν ανταποκρίνονται στην ιατρική αντιμετώπιση, ενώ κάποιες πιο "εντυπωσιακές" αλλά προφανώς λιγότερο αξιόπιστες περιγραφές θέλουν το αίμα να ρέει προς αντίθετη φορά από εκείνη της βαρύτητας, καθώς και ότι περιλαμβάνει δυο διαφορετικές ομάδες αίματος...
Ο άνθρωπος που βιώνει τα Στίγματα παραδοσιακά θεωρείται ως ιδιαίτερα πιστός, γεμάτος αγάπη, συγγνώμη και κατανόηση για όλο τον κόσμο, ο οποίος μέσα από μια εκστατική διαδικασία "λαμβάνει" τις πληγές του Ιησού, ενώ δεν είναι λίγες και οι περιπτώσεις οραμάτων κατά τα οποία ο στιγματικός "ζει" το μαρτύριο του Χριστού. Πριν την εμφάνιση των Στιγμάτων βιώνει έναν εξαιρετικά ισχυρό πόνο, ψυχής και σώματος και στη συνέχεια εμφανίζεται η αιμορραγία. Εάν υπάρχουν μόνο οι πόνοι χωρίς την εμφάνιση αιμορραγίας, τότε μιλάμε για τα Μυστικά Στίγματα.
Σύμφωνα με την Καθολική Εγκυκλοπαίδεια, υπήρξαν 62 άτομα που εμφάνισαν τα Στίγματα, με πρώτο από όλους τον Άγιο Ιωάννη της Ασίζης (1181 - 1226) και στην πλειοψηφία τους ήταν γυναίκες, Αγίες, Οσίες και Μοναχές. Φυσικά, υπάρχει και η διφορούμενη αναφορά του Παύλου στο τέλος της Προς Γαλάτας Επιστολής του την οποία ερμηνεύουν ορισμένοι κυριολεκτικά, θεωρώντας την ως μια σαφέστατη δήλωση ότι ο ίδιος ήταν Στιγματικός.

Αντιρρήσεις και σκεπτικισμός

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρούν την όλη ιστορία με τα Στίγματα ως μια καλοστημένη απάτη ή στην καλύτερη περίπτωση ως προϊόν υποβολής και θρησκοληψίας. Μετά λύπης μου, ωστόσο, σε όποιες γωνιές σκεπτικιστών και αν έψαξα δεν βρήκα τίποτε άλλο από σκιές εικασιών περί απάτης. Δεν αμφιβάλουμε ότι η απάτη είναι μια συνήθεια του ανθρώπινου γένους και όσο πάει γίνεται και συχνότερη ωστόσο έχουμε την άποψη ότι οι περιπτώσεις τέτοιων θαυμάτων θα πρέπει να ερευνώνται εξονυχιστικά σε μια απόπειρα όχι να κατανοήσει κανείς το Θεό αλλά τον ίδιο τον Άνθρωπο και από εκεί και πέρα ο δρόμος προς το Θεό θα είναι πιο εύκολος και ίσως και πιο σύντομος.
Η δήλωση "ψυχοσωματικές εκδηλώσεις" που δίνεται σωρηδόν σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί εξήγηση, όπως ακριβώς το "εμπύρετο" δεν αποτελεί διάγνωση αλλά σύμπτωμα μιας υποκείμενης νόσου. Επομένως ουσιαστικά δεν λέμε τίποτα πέρα από το αυτονόητο: ο νους επιδρά στο σώμα και αυτό έχει αποδειχτεί από την επιστήμη. Η πραγματική πρόκληση θα ήταν εάν μπορούσαμε να αποδείξουμε το βιολογικό μηχανισμό με τον οποίο η νοητική σφαίρα επιδρά στην υλική στο σωματικό επίπεδο. Αυτό και μόνο αυτό θα συνιστούσε την πραγματική απόδειξη που επικαλούνται οι σκεπτικιστές αλλά και πάλι θα χρειαζόταν μια λεπτομερής εξέταση όλων των περιπτώσεων Στιγμάτων και αυτό φυσικά δεν είναι εφικτό. Κάποιες θεωρίες μιλούν για το ότι τα Στίγματα δεν είναι αίμα αλλά κάτι σαν κόκκινος ιδρώτας αλλά αποτυγχάνουν να μας εξηγήσουν για ποιό λόγο οι άνθρωποι βιώνουν οξύτατο πόνο, καθώς και το γεγονός που έχει αναφερθεί, ότι τα σημάδια αλλάζουν μορφή σε μερικές περιπτώσεις.
Οι κατηγορίες περί απάτης επίσης χρειάζονται αποδείξεις γιατί τόσο οι πρώτες όσο και οι δεύτερες συνιστούν νομικό παράπτωμα και τιμωρούνται από τη Νομοθεσία. Οι σκεπτικιστές φέρνουν ως "τρανταχτό" παράδειγμα την περίπτωση του Στιγματικού και μετέπειτα Αγίου της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας Padre Pio (1887 - 1968), ο οποίος όσο ζούσε, κατηγορήθηκε και δικάστηκε από το Βατικανό εκτός των άλλων και γιατί υποτίθεται ότι μόνος του προξένησε τα Στίγματα με τη χρήση οξέος. Η κατηγορία ωστόσο στηρίχθηκε στο ότι είχε παραγγείλει μια ποσότητα από το συγκεκριμένο οξύ από μια Φαρμακοποιό, ενώ οι κατηγορίες περί "ανισορροπίας" θα μπορούσαν κάλλιστα να αποδοθούν σε ενδοεκκλησιαστικές κόντρες.
Υπάρχουν, τέλος μερικοί άνθρωποι που αρκετά δίκαια αναρωτιούνται τι είδους Θεός θα "επέτρεπε" στα πλάσματά του να υποφέρουν με τον ίδιο τρόπο που υπέφερε και ο υιός του επάνω στο Σταυρό...

Τι είναι τα Στίγματα;

Στην πραγματικότητα κανείς δεν ξέρει οπότε μην περιμένετε να διαβάσετε σε αυτό το κείμενο την απάντηση. Οπωσδήποτε όμως δεν έχουμε να κάνουμε με ένα υπερφυσικό φαινόμενο αφού στο πεδίο αυτό τα πάντα εξηγούνται με τους φυσικούς νόμους, οι οποίοι όμως σε αρκετές περιπτώσεις δεν έχουν επαρκώς εξηγηθεί. Όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, αδυνατούμε να εξηγήσουμε το μηχανισμό με τον οποίο, κατά τη νευροβιολογία, "τα ερεθίσματα από το περιβάλλον και την ψυχική σφαίρα επιδρούν στον Υποθάλαμο".
Η πιθανότητα ο ανθρώπινος νους να μπορεί, κάτω από την επίδραση ακραίων ψυχολογικών καταστάσεων να προκαλέσει την εμφάνιση φαινομένων όπως τα Στίγματα, αποτελεί σαφώς ένα μεταφυσικό φαινόμενο το οποίο αν ερευνηθεί επαρκώς μπορεί να μας ανοίξει νέους ορίζοντες στο μυστήριο του νου και της σωματικής του επίδρασης. Για αυτό, αντί να απορρίπτουμε ασυζητητί ορισμένες εμπειρίες ή να βιαζόμαστε να τις εξηγήσουμε με αοριστολογίες, καλό θα ήταν κάποιος επιστήμονας να έμπαινε στον κόπο και με ανοιχτό μυαλό να εξέταζε όσες περιπτώσεις του είναι διαθέσιμες.
Πέρα από όλα αυτά, όμως, υπάρχει άλλη μια πιθανότητα την οποία καλό θα ήταν να είχαμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας. Υπάρχει στον Εσωτερισμό ένα φαινόμενο που είναι γνωστό ως Αντίκτυπος. Σε αυτό, οτιδήποτε συμβαίνει στο αστρικό πεδίο, μπορεί να εμφανιστεί και στο υλικό σώμα και ορισμένοι από εμάς έχουμε πικρή εμπειρία του φαινομένου αυτού. Με λίγα λόγια, εάν κάποιος χτυπηθεί ή τραυματιστεί στο αστρικό πεδίο, τότε το υλικό του σώμα είναι δυνατό να εμφανίσει τα σημάδια και τυγχάνει να έχω δει με τα μάτια μου μια δυο τέτοιες περιπτώσεις. Δεν μπορούμε λοιπόν να αποκλείσουμε την πιθανότητα τα άτομα αυτά να βιώνουν κάποιου είδους αστρικής αψιμαχίας και μέσω του Αντίκτυπου να δημιουργούνται τα Στίγματα. Άλλωστε, όλοι οι Στιγματικοί ανέφεραν ότι δέχονταν φοβερές δοκιμασίες από τον "Σατανά" και βασανίζονταν για πολλά χρόνια...