Η ελληνική πραγματικότητα της Μεταφυσικής (μέρος 2ο)

Τονίσαμε στο προηγούμενο άρθρο ότι τα όσα θίγουμε δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο του ελληνικού χώρου αλλά αποτελούν σημεία των καιρών. Υπάρχει όμως ένα φαινόμενο που, έστω και αν δεν είναι μόνο ελληνικό, είναι σε αυτήν εδώ τη χώρα που το συναντάμε σε υπερβολικό βαθμό. Πρόκειται περί της αρχαιοπληξίας. Θα πει κανείς ότι εν μέρει είναι αναμενόμενο και "λογικό", δεδομένου ότι έχουμε την τύχη να είμαστε κληρονόμοι ενός εξαιρετικού πολιτισμού. Αυτό όμως, σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογεί τα φαινόμενα που θα θίξουμε στο μεγαλύτερο μέρος του άρθρου αυτού, διότι θα προσπαθήσουμε με ψυχραιμία να τοποθετήσουμε τα πράγματα στη σωστή τους βάση, με κάθε σεβασμό στη θρησκευτική πίστη του καθενός.



Η προγονοπληξία

Αποτελεί ευθύνη όλων μας ο σεβασμός στην πολιτιστική μας κληρονομιά και χρέος μας στις επόμενες γενιές η συνέχιση του πολιτισμού. Σεβασμό οφείλουμε επίσης να δείχνουμε στη θρησκευτική πίστη των προγόνων μας και των σύγχρονων ανθρώπων. Κανείς δεν αμφιβάλει ότι ο ελληνικός πολιτισμός πρόσφερε τα μέγιστα στην ανθρωπότητα αλλά αυτό δεν πρέπει να μας κάνει να κλείνουμε τα μάτια στην προσφορά των άλλων. Οι Έλληνες δεν είναι περισσότερο ευλογημένος λαός από τους υπόλοιπους και ως προς αυτό δεν θα έπρεπε να μοιάζουμε με τους Εβραίους, οι οποίοι έχουν τη δική τους ευλογία ως λαός. Όλοι παιδιά του Εχεγιέ είμαστε και είναι τα ονόματα μόνο που αλλάζουν αλλά όχι η ουσία.
Τα Ελληνικά Μυστήρια αποτελούν σημαντικό μέρος της Δυτικής Εσωτερικής Παράδοσης όταν ασκούνταν στην πραγματική τους μορφή, πριν δηλαδή την παρακμή τους. Ήταν ισχυρά και φιλοσοφημένα, όπως όλα τα μυστήρια, για αυτό και συμμετείχαν σε αυτά σημαντικοί άνδρες της αρχαιότητας. Η εξωτερική μορφή της πίστης των αρχαίων ήταν το Δωδεκάθεο, δηλαδή ο απλός πιστός της αρχαίας Ελλάδας πίστευε στην ύπαρξη Δώδεκα Ανώτερων και ξεχωριστών θεοτήτων και κατά τη γνώμη μου δε διέφερε σημαντικά από τον πιστό της σημερινής εποχής, έστω και αν δωδεκαθεϊσμός και χριστιανισμός διαφέρουν σημαντικά ως προς τα εξωτερικά τους στοιχεία. Ο αρχαίος πιστός ήταν επίσης προληπτικός, δεισιδαίμονας και απλοϊκός, το ίδιο με τον σύγχρονο χριστιανό και δεν ήταν σε θέση να αντιληφθεί την Εσωτερική διδασκαλία, απλά γιατί δεν του είχε προσφερθεί, ανάμεσα σε άλλους λόγους. Δεν έχω σκοπό να αναλύσω την αρχαία θρησκεία καθώς δεν είμαι ειδικός σε αυτό τον τομέα, όμως η γνώση των αρχαίων μυστηρίων δεν ήταν ανοιχτή στο ευρύ κοινό, παρά σε έναν κύκλο εκλεκτών μυημένων οι οποίοι, ανάμεσα σε άλλα, είχαν συλλάβει την έννοια του Ενός Θεού από την εποχή του Ορφέα κιόλας. Τα ελληνικά μυστήρια, σε καμία περίπτωση δεν ήταν δαιμονικές λατρείες, αν και εξαιρέσεις υπήρξαν στις εποχές που επήλθε παρακμή. Η εμπλοκή του σεξουαλικού στοιχείου μέσα στα μυστήρια αλλοίωσε την αρχική τους σημασία, καθώς ήταν sex for sex και τίποτε άλλο. Στις εποχές που ο χριστιανισμός άρχισε να αναπτύσσεται τα αρχαία ελληνικά μυστήρια είχαν αρχίσει να παρακμάζουν. Αυτό είναι ένα αναμενόμενο επακόλουθο της Εξέλιξης. Κανείς δεν υποβιβάζει τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό εάν ισχυριστεί αυτό που έγραψα παραπάνω.
Στη σημερινή εποχή, όμως, που επιχειρείται μια "αναβίωση" του αρχαίου ελληνικού πνεύματος, παρατηρώ ότι το πράγμα έχει ξεφύγει εντελώς από την πορεία της ισορροπίας. Οι περισσότεροι "εθνικοί" επιδίδονται σε μια κατασυκοφάντηση του χριστιανισμού, αστήριχτη στις περισσότερες περιπτώσεις, καθώς και σε μια εντελώς αντίθετη με το αρχαίο πνεύμα σπίλωση του ονόματος του Ενός Θεού και των πιστών του και της πίστης σε αυτόν. Η τακτική τους αυτή αποδεικνύει σε όλους ότι οι σκοποί τους δεν περιλαμβάνουν την αναβίωση του αρχαίου πνεύματος αλλά τη συνέχιση της παρακμής του. Δυστυχώς η μοίρα το έφερε έτσι που να γνωρίζω καλά αυτά που λέω και να τα έχω βιώσει από κοντά. Όμως τα πάντα λειτουργούν ως μάθημα για την ψυχή και από αυτή την άποψη χαίρομαι πολύ που πήρα το μάθημα.
Όσο ακολουθούν πολωτικές τακτικές, όπως το να αμφιβάλουν για τη χριστιανική πίστη, να λοιδωρούν τους μάρτυρες και τους Αγίους και να σπιλώνουν το όνομα του Γιαχβέ, τόσο θα συναντούν την περιφρόνηση του κόσμου. Ας κατανοήσουν ότι ένας είναι ο Θεός και είναι απλά τα ονόματα που αλλάζουν. Ας καταλάβουν ότι υπάρχει Σοφία και Μυστικισμός και στο Ισραήλ και στο χριστιανισμό και ας προσπαθήσουν να βρουν τα σημεία που όλες οι φιλοσοφίες συγκλίνουν. Αν το κάνουν με ανοιχτό πνεύμα, τόσο ανοιχτό όσο το αρχαίο ελληνικό, θα είναι με έκπληξη που θα διαπιστώσουν πόσα πολλά τους ενώνουν.
Ορισμένες από τις ομάδες αυτές, εκείνες που ασχολούνται με τη μεταφυσική, σπεύδουν να χαρακτηρίσουν ως πραγματικά θαύματα εκείνα που αναφέρονται στον αρχαίο ελληνικό κόσμο και όλα τα υπόλοιπα για εκείνους είναι προϊόντα θρησκοληψίας ή απάτης.

Η χριστιανική δεισιδαιμονία

Δεν έκρυψα ποτέ από κανέναν πως είμαι θετικά διακείμενος προς το χριστιανισμό. Σε αυτόν βαπτίστηκα και ακολουθώ τα τυπικά του και σέβομαι την πίστη των χριστιανών. Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν προτίθεμαι να χαριστώ στα μελανά του σημεία, που είναι πολλά, τόσα που εδώ θα κάνω μόνο μια εξαιρετικά μικρή αναφορά.
Ο χριστιανισμός ήρθε σε μια συγκυρία κατά την οποία ο αρχαίος κόσμος, βάσει της γνώσης που διέθετε, είχε ανάγκη από μια αλλαγή. Μέσα από κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις, εκτός των άλλων, ο χριστιανισμός εδραιώθηκε ως θρησκεία και έφτασε στις ημέρες μας να αριθμεί περισσότερο από 1,5 δισεκατομμύρια πιστούς, με την πλειοψηφία τους να ασπάζονται το Καθολικό Δόγμα. Είναι θεσμός που μετράει σχεδόν 2.000 χρόνια ζωής και επηρέασε τον κόσμο θετικά και αρνητικά. Είναι σαφές πως επηρεάστηκε από σύγχρονά του ρεύματα και ανέδειξε μερικές πραγματικά φωτισμένες μορφές. Τα τυπικά του είναι ισχυρά και ακολουθούνται και από μη οπαδούς του.
Δεν αρνούμαι ότι ο χριστιανισμός και οι πρακτικές του αποτελούν μια ατραπό για την προσέγγιση του Θείου και είχα την τύχη να συναντήσω ανθρώπους με πραγματικά μυστικιστικές τάσεις, φωτισμένα μυαλά ενός υπερβατικού επιπέδου, καθώς και πολύ κόσμο να είναι ευτυχισμένος με την πίστη του και ευσεβής. Είδα όμως και κόσμο γεμάτο δεισιδαιμονία και προκατάλειψη να στενάζει δίχως ουσιαστικό λόγο κάτω από μια απολυταρχική εξουσία του Κλήρου. Είδα τη διαστρέβλωση αρκετών πραγμάτων, τη συσσώρευση πλούτου και αξιωμάτων, την απολυτότητα σχετικά με το ποιός κατέχει την αληθινή γνώση και άλλα πολλά. Κυρίως είδα τη δαιμονοποίηση του οτιδήποτε αποφάσισαν πως δεν είναι συμβατό με την Εν Χριστώ Ζωή. Για αυτό βιάστηκαν να χαρακτηρίσουν ως δαιμονολατρεία τα αρχαία μυστήρια και έχουν εκδόσει μια εκτενέστατη λίστα με όλες τις ομάδες που εκείνοι θεωρούν ως αιρετικές. Περίοπτη θέση στις λίστες αυτές αποτελούν ορισμένες οργανώσεις και λέσχες που ασχολούνται με τον Πνευματισμό και με ανάλογα πεδία. Είδα επίσης στο παρελθόν να κινούνται ολόκληροι πόλεμοι στο όνομα του χριστιανισμού και οι Πύλες του Κάτω Κόσμου άνοιξαν διάπλατα για να υποδεχτούν τις χιλιάδες ή και εκατομμύρια των ψυχών που χάθηκαν στο όνομα ενός Θεού που κανονικά είναι Θεός της Αγάπης. Στη σημερινή εποχή οι θρησκευτικοί πόλεμοι δεν έχουν εκλείψει, θα θυμάστε τις περίφημες δηλώσεις του Προέδρου των ΗΠΑ σχετικά με τους "αλλόθρησκους". Είναι πολλά στο χριστιανισμό που θα μπορούσαν να απογοητεύσουν τον ειλικρινή και αφοσιωμένο πιστό.
Στις διαδικτυακές και επικοινωνιακές τους γενικά απόπειρες, οι ομάδες που μελετούν τα της Εσωτερικής Γνώσης και τη Μεταφυσική δεν διαφέρουν σημαντικά από την επίσημη γραμμή της Εκκλησίας: ό,τι προέρχεται από τους κόλπους της είναι αξιόπιστο και οτιδήποτε άλλο ανήκει στη σφαίρα της πλάνης, μιας και είναι ο Σατανάς εκείνος που προκαλεί την εκδήλωση τέτοιων φαινομένων προκειμένου να εξαπατήσει τους πιστούς.

Οι διαδικτυακοί πόλεμοι των "πιστών"

Εξαιτίας της ανάπτυξης του διαδικτύου, όπως προαναφέραμε, οι δύο παραπάνω παρατάξεις δεν είναι λίγες οι φορές που έχουν συγκρουστεί με μέσα που δεν αρμόζουν στο τι η κάθε μία πρεσβεύει. Αποτελεί συνηθισμένη παρατήρηση για όποιον έχει ασχοληθεί το ότι η μια κατηγορεί την άλλη για υιοθέτηση απόψεων και πρακτικών με τις οποίες στην ουσία και η ίδια επιδίδεται. Θεωρώ εξαιρετικά γελοίο το να κατηγορούν ορισμένοι νεοεθνικοί τους χριστιανούς για φανατισμό, τη στιγμή που και οι ίδιοι κάνουν το ίδιο ακριβώς πράγμα. Και δεν είναι λίγες οι φορές που έχω συγκρουστεί με τις ακραίες απόψεις και των δύο. Διότι για τους μεν δεν είμαι "καλός χριστιανός" επειδή ορισμένα τα δέχομαι και άλλα δεν τα δέχομαι ή τα δέχομαι κάπως διαφορετικά ενώ για τους δε επειδή, όντας χριστιανός στο θρήσκευμα, δεν συνιστώ "σωστό έλληνα". Δεν χρειάζεται να πω ότι οι θέσεις τους αυτές περνούν σαν σφαίρα το ένα αυτί και βγαίνουν από το άλλο. Καλή και Άγια Σεφίρα το Γκεβούρα αλλά οφείλει να εξισορροπείται από το Χέσεντ και το αντίστροφο. Αλλιώς, η Κλιφωθική ζώνη είναι το μόνο λογικό επακόλουθο.
Νομίζω ότι υπάρχουν αρκετοί δρόμοι για να προσεγγίσει κανείς το Θείο. Η απεραντοσύνη του κάνει λογικότερη την ύπαρξη πολλών διαφορετικών δρόμων παρά μιας και μόνης λεωφόρου. Και έχω την εντύπωση πως σε κάποιο απομακρυσμένο σημείο, τα πολλά και αποκομμένα το ένα από το άλλο δρομάκια ενώνονται σε ολοένα και μεγαλύτερους δρόμους, μέχρι να φτάσει κανείς στη Λεωφόρο, στην Ευθεία Οδό, της οποίας η Θεότητα αποτελεί τη μοναδική κατάληξη.

Η μοναξιά της έρευνας

Θα ήμουν εντελώς ισοπεδωτικός εάν ισχυριζόμουν ότι όλοι οι ερευνητές ανήκουν σε κάποια από τις προαναφερθείσες κατηγορίες. Στην πραγματικότητα υπάρχει ένας ικανός αριθμός από αυτούς που πραγματοποιούν σοβαρές μελέτες, αποστασιοποιημένοι από τον εύκολο εντυπωσιασμό και τα οικονομικά οφέλη, τα οποία σε κάποιο βαθμό είναι αναπόφευκτα. Εάν το μεγαλύτερο μέρος του κοινού αρέσκεται στο να διαβάζει υπερβολές, τότε καλά κάνουν μερικοί και πλουτίζουν από το τίποτα. Είναι οι ίδιοι που σχεδόν με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγηθούν σε εντυπωσιακά και ενδιαφέροντα συμπεράσματα, διότι η έρευνά τους είναι ισορροπημένη.
Υπάρχουν και στην Ελλάδα κάποιοι από αυτούς αλλά συνήθως επιλέγουν την αφάνεια και την εργασία μέσα στη μυστικότητα και τη μοναξιά. Έχω καταλήξει στο ότι είναι απαραίτητη μια ικανή δόση μοναξιάς και αποστασιοποίησης, προκειμένου κανείς να μελετήσει όλα αυτά τα ζητήματα. Ξέρω καλά πως πολλούς από αυτούς θα τους βρείτε ψάχνοντας εκεί που δεν θα πήγαινε το μυαλό σας αλλά, πιστέψτε με, αποτελεί εξαιρετική εμπειρία εάν κανείς τους συναντήσει γιατί, καλώς ή κακώς δεν θα τους βρείτε συνήθως ανάμεσα σε γνωστούς αρθρογράφους και συγγραφείς αν και αυτό δεν αποκλείεται εντελώς.
Δεν προτρέπω κανέναν να σταματήσει να προμηθεύεται περιοδικά, να αγοράζει βιβλία, να παρακολουθεί εκπομπές ή να σερφάρει σε σχετικές ιστοσελίδες. Του λέω απλά ότι θα πρέπει να φιλτράρει τις πληροφορίες που παίρνει από εκεί, για όλους τους λόγους που αναφέρθηκαν πιο πάνω. Υπό αυτή την έννοια, δεν ζητώ από κανέναν να θεωρήσει ακόμα κι εμένα ως αξιόπιστη πηγή, παρά το ότι κάνω το καλύτερο δυνατό για να μεταφέρω "ασφαλείς" γνώσεις. Η μεταφυσική ενασχόληση είναι μια εξαιρετικά ατομική διαδικασία και οι όποιες εμπειρίες έχει κανείς, έχουν σχετική και μόνο σημασία και συνήθως για τον ίδιο που τις βιώνει. Σε ανώτερα επίπεδα μπορεί να τις εντάξει σε ευρύτερα φαινόμενα και αντιλήψεις, παρά τις πολλές παγίδες που υπάρχουν. Η Εσωτερική Αναζήτηση δεν είναι παιδική χαρά που κανείς θα σκοτώσει το χρόνο του. Δυστυχώς όμως, ως τέτοια αντιμετωπίζεται από τον περισσότερο κόσμο και εδώ είναι το σημείο που θα επιθυμούσα από όλους εκείνους να εξαντλήσουν τη σοβαρότητά τους.
Ίσως θεωρηθώ υπερβολικός από πολλούς, όμως μου είναι αδιανόητο να παραθέτουν κάποιοι μαγικά τυπικά και συμβουλές για το πως να φτιάξει κανείς φυλαχτά, να επιτύχει Αστρική Προβολή ή να πραγματοποιήσει εξαγνισμό του χώρου και "έλεγχο" στην Κουνταλίνι. Και μου είναι αδιανόητο (κι εδώ ίσως θεωρηθώ υπερβολικός), διότι τα θεωρώ επικίνδυνα με όλη τη σημασία της λέξης. Δεν θα δίνατε ποτέ σπίρτα στα χέρια ενός μικρού παιδιού ούτε και θα το αφήνατε να μάθει ποδήλατο στην άκρη ενός γκρεμού, εκτός και αν ήξερε να πετάξει.