Επικοινωνία με τους Νεκρούς (μέρος πρώτο)

Πριν από λίγες ημέρες, σε γνωστή μεσημεριανή εκπομπή, παρουσιάστηκε για δεύτερη φορά στο τηλεοπτικό κοινό ο Gordon Smith, ένα γνωστό διάμεσο από τη Σκωτία, ο οποίος ισχυρίζεται πως από μικρό παιδί έχει την ικανότητα να επικοινωνεί με τις ψυχές των ανθρώπων που έχουν περάσει από το κατώφλι του θανάτου. Η περίπτωσή του ήταν γνωστή σε εμένα από παλιά: υποτίθεται πως έχει μελετηθεί από επιστήμονες, είναι συγγραφέας μερικών βιβλίων σχετικών με αυτά τα ζητήματα και έχει εμφανιστεί σε πολλές εκπομπές καθώς και σε ντοκυμανταίρ, με αξιοσημείωτη επιτυχία στην αποκάλυψη πληροφοριών που κανονικά δεν θα έπρεπε να γνωρίζει, όπως ισχυρίζονται οι υποστηρικτές του τουλάχιστον.
Την επόμενη ημέρα διάφοροι γνωστοί, συνάδελφοι και φίλοι που γνωρίζουν τα ενδιαφέροντά μου και την όποια μου ενασχόληση με αυτούς τους τομείς γνώσης, ζήτησαν την άποψή μου τόσο για τον ίδιο το Gordon Smith όσο και για το ευρύτερο φαινόμενο που κρύβεται από πίσω: την πιθανότητα επικοινωνίας με τις ψυχές των νεκρών. Το τι ενδέχεται να υπάρχει στην απέναντι όχθη μας έχει απασχολήσει ξανά στο ιστολόγιο αυτό, ωστόσο η επανάληψη δεν έβλαψε ποτέ κανέναν. Για το λόγο αυτό θα ασχοληθούμε ξανά με το θέμα αυτό, επικεντρώνοντας περισσότερο το ενδιαφέρον μας αυτή τη φορά στην επικοινωνία με τον κόσμο των Νεκρών, όπου θα μιλήσουμε για αρκετά ενδιαφέροντα ζητήματα. Ας δούμε επί τροχάδην για αρχή τι συμβαίνει τη στιγμή του θανάτου, σύμφωνα με τον Εσωτερισμό.

Η Εσωτερική πλευρά του θανάτου

Η ψυχή είναι δυνατό να εγκαταλείψει το υλικό σώμα αρκετές ώρες έως και ημέρες πριν το θάνατο του τελευταίου, πριν την παύση των βιολογικών του λειτουργιών δηλαδή. Το αιθερικό σώμα, στερούμενο του Πράνα, πεθαίνει και εκείνο μετά από τρεις περίπου ημέρες και πλέον η ψυχή αποδεσμεύεται και από τον τελευταίο της συνδετικό κρίκο με το υλικό πεδίο. Η μετάβαση της ψυχής στην επόμενη συνειδησιακή κατάσταση γίνεται ανώδυνα συνήθως, παρά το ότι το υλικό σώμα μπορεί να υποφέρει: κλείνονται οι δίαυλοι επικοινωνίας με το υλικό πεδίο, η ψυχή αποκοιμιέται και ξυπνάει στην απέναντι πλευρά, όπου την προϋπαντούν οι ψυχές των αγαπημένων της προσώπων που έφυγαν νωρίτερα από αυτή, καθώς και άλλες διάνοιες που είναι επιφορτισμένες με το ρόλο αυτό. Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα "προσαρμογής", η ψυχή καλείται να αντιμετωπίσει τις συνέπειες των πράξεών της. Αυτή η διαδικασία έχει διδακτικό σκοπό, προκειμένου να πάρει το μάθημά της και να σβήσει ένα μέρος από το Κάρμα της. Όταν η διαδικασία αυτή ολοκληρωθεί, τότε η ψυχή εισέρχεται στο πεδίο του Παραδείσου όπου αναρρώνει από τη δοκιμασία αυτή και της δίνεται η δυνατότητα να διαλογιστεί βάσει των μαθημάτων που πήρε, ώστε να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για την επόμενη ενσάρκωσή της.
Στο σημείο αυτό πρέπει να επισημάνουμε ότι μόλις ο θάνατος του υλικού σώματος είναι πολύ πρόσφατος, τότε ο Εσωτερισμός αναφέρει ότι υπάρχει μια δυνατότητα επικοινωνίας με την ψυχή για πολύ περιορισμένο χρονικό διάστημα αλλά πάνω σε αυτό θα μιλήσουμε παρακάτω. Προς το παρόν ας κρατήσουμε το ότι μόλις η ψυχή εισέλθει στο πεδίο της δοκιμασίας της καθώς και στο στάδιο της ανάρρωσης, δεν υπάρχει δυνατότητα επικοινωνίας.

Μια προσωπική θέση

Θα μου επιτρέψετε να παραθέσω μερικές σκέψεις μου, πριν περάσουμε στα περισσότερο ενδιαφέροντα σημεία του ζητήματος. Οποιαδήποτε και αν είναι η θρησκευτική μου πεποίθηση και έχοντας μελετήσει ένα σημαντικά ευρύ πεδίο γνώσεων γύρω από αυτά τα ζητήματα, έχω σχηματίσει την άποψη ότι το τι ακριβώς υπάρχει ή να ισχύει στην άλλη όχθη της ύπαρξης, κανείς δεν το ξέρει με ακρίβεια. Μπορεί απλά να το πιστεύει και αυτό είναι ένα δικαίωμά του εξαιτίας του οποίου κανείς δεν θα πρέπει να θεωρείται μωρόπιστος ή αφελής, εκτός και αντιβαίνει στις γενικές αρχές της λογικής και της μυστικής γνώσης. Εάν για παράδειγμα κάποιος νομίζει ότι στην άλλη πλευρά υπάρχει η Κόλαση μέσα στην οποία βράζουν καζάνια, τότε απλά θα μου επιτρέψει να μην τον πάρω στα σοβαρά, δεδομένου ότι αυτό είναι ενάντια στη λογική. Δεν είναι δυνατόν ο σοβαρός άνθρωπος να πιστεύει ότι θα κρέμεται από τσιγκέλια και θα κατατρώγεται από σκουλίκια ολόκληρη την αιωνιότητα για μια αμαρτία που έκανε στην πεπερασμένη του ζωή. Και αν μάλιστα αναλογιστεί πως αυτή η επικράτηση μιας τέτοιας κόλασης αντιβαίνει ουσιαστικά στο ρόλο και στην αποστολή του υιού ενός αγαθού και πολυεύσπλαχνου Θεού που δημιούργησε τον Άνθρωπο κατ΄εικόνα και καθ΄ομοίωσιν, καταλαβαίνει πως αυτά δεν είναι δυνατό να γίνουν αποδεκτά.
Όσοι έχετε σχέση με το χριστιανισμό, θα έχετε υπόψην σας διάφορες "Αποκαλύψεις" που κυκλοφορούν ευρέως σε παραεκκλησιαστικούς κύκλους, οι οποίες διηγούνται τα οράματα που είχαν Άγιοι σχετικά με τα βασανιστήρια στην Κόλαση. Με κάθε σεβασμό σε εκείνους που επέλεξαν να απαρνηθούν τον κόσμο για να αφοσιωθούν στο Θεό, πιστεύω ότι τα οράματά τους αυτά δεν είναι παρά οι προβολές ή οι σκεπτομορφές αν θέλετε του κατώτερου εαυτού τους, τον οποίο προσπάθησαν να χαλιναγωγήσουν. Με άλλα λόγια είναι οι ασυνείδητες, καταπιεσμένες επιθυμίες τους που κάνουν θριαμβευτική την εμφάνισή τους στο Αστρικό Πεδίο, το οποίο είναι ένα άλλο όνομα για το Συλλογικό Ασυνείδητο. Σε αυτή την κατάσταση επικρατούν οι κατώτερες όψεις του ανθρώπου, τα ένστικτα, από τα οποία ένα από τα βασικότερα είναι το σεξουαλικό. Οι Άγιοι, λοιπόν, αντιμετώπισαν σεξουαλικούς πειρασμούς και κάθε είδους δοκιμασία ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία τους. Θεωρώντας τις ως αμαρτία τις συμβολοποίησαν ενώ δέχομαι επίσης ότι ορισμένοι από αυτούς είχαν τη δυνατότητα να τις υλοποιήσουν μέσα από τις γνωστές διαδικασίες που περιγράφει ο Εσωτερισμός. Η Κόλαση που περιγράφεται σε αυτές τις "Αποκαλύψεις" δεν είναι παρά η προσωπική Κόλαση του καθενός, έτσι όπως την αντιλαμβάνεται ο ίδιος και έχει όση αξία μπορεί να έχει μια εμπειρία του Αστρικού, διανθισμένη με άφθονες σαδιστικές και μαζοχιστικές τάσεις εκείνων που τις αναπαρήγαγαν.
Για να είμαστε δίκαιοι, όμως, δεν πρέπει να παραβλέψουμε την πιθανότητα οι ίδιοι να είχαν πλήρη επίγνωση του τι συνέβαινε και όλες αυτές οι "αποκαλύψεις" να είναι διηγήσεις που εκείνοι έκαναν σε μαθητές τους, οι οποίοι εντυπωσιασμένοι μεν αλλά όχι τόσο μυημένοι όσο οι δάσκαλοί τους δε, να τις κατέγραψαν και να τις θεώρησαν ως αποκαλύψεις περί της Κόλασης. Το Αστρικό Πεδίο, όμως, αν φημίζεται για κάτι είναι για την παραπλανητικότητά του. Δεν είναι το πεδίο της "Αλήθειας", όσο και αν η Πρόνοια του Θεού εκτείνεται σε όλα τα μήκη και πλάτη της ύπαρξης. Για αυτό θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί με τις Αστρικές εμπειρίες, αμφιβάλοντας περισσότερο παρά σπεύδοντας να τις αποδεχτούμε ως αληθινές.

Η πρόκληση του Θανάτου

Τα όσα παρενθετικά αναφέρθηκαν παραπάνω, θα μας φανούν χρήσιμα στη συνέχεια. Χωρίς να επιχειρήσουμε να παρουσιάσουμε μια ολοκληρωμένη μελέτη της φιλοσοφίας του Θανάτου, θα μπορούσαμε να πούμε ότι αποτελεί τη σίγουρη κατάληξη όλων μας αλλά ταυτόχρονα και το μείζον ίσως ερώτημα που απασχόλησε ποτέ την ανθρωπότητα: υπάρχει ζωή μετά το θάνατο και αν ναι, τότε είναι δυνατό με κάποια μέθοδο να έρθουμε σε επικοινωνία με εκείνους που έχουν φύγει με τη βάρκα του Χάροντα;
Σχετικά με το πρώτο ερώτημα φαίνεται πως η πλειοψηφία των θρησκειών και των φιλοσοφιών συμφωνεί, ανακαλώντας ίσως στη συνείδηση κάποια αρχαία μνήμη: ο Θάνατος δεν είναι τίποτε άλλο παρά το πέρασμα σε μια άλλη συνειδησιακή κατάσταση, σε μια άλλη ύπαρξη. Επομένως, εκείνοι που εμείς αποκαλούμε νεκρούς συνεχίζουν να ζουν κάπου αλλού, σε μια άλλη ίσως διάσταση, άρα υπάρχει ίσως τρόπος να επικοινωνήσει κανείς μαζί τους, μέσα από μια κατάλληλη μαγική τελετουργία ή ψυχικές δυνάμεις ή χρησιμοποιώντας επιστημονικές μεθόδους και τα επιτεύγματα της τεχνολογίας. Η αλήθεια είναι πως όλες αυτές οι μέθοδοι έχουν δοκιμαστεί, παρουσιάζοντας αμφιλεγόμενα αποτελέσματα, οπότε το ευρύ κοινό και ιδιαίτερα οι άνθρωποι με υψηλό μορφωτικό επίπεδο, δεν έχουν πειστεί για την επιβίωση της ψυχής μετά το Θάνατο.
Στο άρθρο αυτό, για τους δικούς μας λόγους, δεχόμαστε ότι δεν υφίσταται Θάνατος με την έννοια της ολοκληρωτικής απώλειας της ψυχής αλλά ότι αυτή συνεχίζει να υπάρχει σε μια άλλη κατάσταση, όπως έχουμε περιγράψει και παραπάνω. Οπότε, δεν θα αναλωθούμε σε θεωρίες και επιχειρήματα υπέρ της θέσης αυτής αλλά θα τη δεχτούμε αξιωματικά και θα ενημερώσουμε σχετικά με τους κινδύνους που υπάρχουν κατά την προσπάθεια επικοινωνίας με τους Νεκρούς, καθώς και με το κατά πόσο μια τέτοια επικοινωνία είναι εφικτή. Προκειμένου ο σκοπός μας να επιτευχθεί, όμως, είναι απαραίτητο να μιλήσουμε για ορισμένες δυσλειτουργίες που μπορεί να συμβούν στη διαδικασία του θανάτου...
(συνεχίζεται)