Δευτέρα 19 Μαΐου 2008

Επικοινωνία με τους Νεκρούς (μέρος δεύτερο)

Η Εσωτερική φιλοσοφία δέχεται ότι ο φυσιολογικός θάνατος συμβαίνει σε σχετικά προχωρημένη ηλικία και είναι ειρηνικός, χωρίς να βασανίζεται η ψυχή ή το υλικό σώμα, καθώς η αρρώστεια κρίνεται ως μια παθολογική κατάσταση που δεν έχει σχέση μόνο με τον υλικό φορέα της ψυχής αλλά με το αιθερικό σώμα και με το Κάρμα του ατόμου. Ο καρκίνος, για παράδειγμα, θεωρείται βλάβη του διπλού αιθερικού που μέσω του φαινομένου του Αντίκτυπου επηρεάζει το θνητό σώμα αλλά έχει σχέση πάνω από όλα με το Κάρμα. Αυτά είναι βαθιά νερά του Εσωτερισμού, όμως, τα οποία θα ξενίσουν πολλούς, ιδιαίτερα όταν έχουν ιατρική εκπαίδευση, για αυτό και δεν θα μιλήσουμε για αυτά περισσότερο.
Στις μέρες μας υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός ατόμων που πεθαίνουν από καρκίνο και άλλες χρόνιες ασθένειες, όπως επίσης και άνθρωποι που βιώνουν βίαιο θάνατο εξαιτίας ατυχήματος ή εγκληματικής ενέργειας, με αποτέλεσμα ο θάνατός τους να μην είναι ειρηνικός και να μη συμβαίνει στην προχωρημένη ηλικία. Σχετικά λίγοι άνθρωποι φεύγουν πλήρεις ημερών και αυτή είναι από τις πλέον σκληρές όψεις του Θανάτου για όλους εκείνους που μένουν πίσω. Αυτές οι περιπτώσεις, δυστυχώς, δεν προκαλούν προβλήματα μόνο στους ζωντανούς αλλά και σε εκείνον που φεύγει, καθώς διαταράσσεται η φυσιολογική αλληλουχία των γεγονότων του θανάτου που περιγράψαμε στο προηγούμενο μέρος και είναι αυτά τα δυσάρεστα συμβάματα που θα περιγράψουμε ευθύς αμέσως προτού περάσουμε στο κύριο θέμα των άρθρων αυτών.

Δυσλειτουργικοί θάνατοι

Σε αυτή την κατηγορία περιλαμβάνονται όλες οι περιπτώσεις κατά τις οποίες το πέρασμα της ψυχής στα Εσωτερικά Πεδία δεν είναι ομαλό. Μια τέτοια περίπτωση είναι το Στοίχειωμα. Αυτό μπορεί να προκληθεί εξαιτίας μιας απενσαρκωμένης οντότητας ή λόγω της δημιουργίας μιας συγκεκριμένης σκεπτοατμόσφαιρας. Στην πρώτη περίπτωση, μια ψυχή που δεν συμφιλιώνεται με το θάνατο εξαιτίας του ότι είναι φοβερά προσκολλημένη στα γήινα πράγματα, υπό πολύ συγκεκριμένες περιπτώσεις, μπορεί να αποφύγει το Δεύτερο Θάνατο, εγκαθιστώντας μια ιδιότυπη ψυχοσυναισθηματική επαφή μέσα από το φυσικό σώμα ενός άλλου ανθρώπου. Ο τελευταίος αυτός άνθρωπος, με τη συμπεριφορά που έχει εξαιτίας του πόνου του αποχωρισμού, αποτελεί το συνδετικό κρίκο μεταξύ του Νεκρού και του υλικού πεδίου. Υπάρχουν πολλές τέτοιες θλιβερές ιστορίες και, κατά τη γνώμη μου, θα πρέπει να αντιμετωπίζεται διακριτικά μεν αλλά δυναμικά ο άνθρωπος εκείνος που αρχίζει να παρουσιάζει τις συνήθειες εκείνου που έφυγε στην καθημερινή του ζωή.
Στη δεύτερη περίπτωση, το Στοίχειωμα δεν είναι παρά η επίδραση της σκεπτοατμόσφαιρας και δεν έχει να κάνει με τη δράση κάποιας οντότητας. Σε χώρους όπου συνέβη βίαιος θάνατος, ο χώρος κατά κάποιον τρόπο φορτίζεται από την ενέργεια της βιαιότητας και αυτό το αντιλαμβάνονται κυρίως τα ψυχικά ευαίσθητα άτομα, αναλόγως και του βαθμού της φόρτισης αυτής. Το φαινόμενο αυτό συμβαίνει γενικά σε σημαντικούς ενεργειακά τόπους.
Μια άλλη περίπτωση είναι εκείνη του Βαμπιρισμού, κατά την οποία η ψυχή που έχει κάποιου είδους Γνώση, μπορεί με συγκεκριμένο τρόπο να αποφύγει το Δεύτερο Θάνατο, τη διάλυση δηλαδή του Αστρικού Σώματος και να διατηρηθεί στο Αιθερικό Διπλό. Στην κατάσταση εκείνη, προσπαθεί απεγνωσμένα να αντλήσει το Πράνα από τους ζωντανούς, ώστε να παρατείνει όσο μπορεί περισσότερο αυτή την άθλια "ζωή".
Τα παραπάνω είναι ακραίες περιπτώσεις, ωστόσο συμβαίνουν. Η ψυχή που εξωθείται βίαια από τη ζωή συνήθως φτάνει στην απέναντι όχθη μπερδεμένη και ζαλισμένη, χωρίς ωστόσο να φοβάται ή να πονάει. Κάποιες ψυχές δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι έχουν πεθάνει και προσπαθούν να επιστρέψουν στο υλικό πεδίο, χωρίς να γνωρίζουν ότι αυτή είναι μια μάταια σκέψη, εφόσον δεν υπάρχει μια τέτοια δυνατότητα. Το πράγμα χειροτερεύει εάν εμείς τους καλούμε πίσω.

Επικοινωνία με τους Νεκρούς

Αφού ανακεφαλαιώσαμε μερικές βασικές γνώσεις, ας περάσουμε τώρα στο κυρίως μέρος του άρθρου. Οι άνθρωποι από παλιά προσπάθησαν να έρθουν σε επαφή με τον κόσμο των Νεκρών, κυρίως για λόγους μαντείας, ώστε να τους αποκαλυφθεί το μάλλον που υποτίθεται πως γνώριζαν οι Νεκροί. Θυμόμαστε την επίκληση του μάντη Τειρεσία στην Οδύσσεια Νέκυϊα), καθώς και την επίκληση του Σαμουήλ από τη γυναίκα της Ενδώρ (Α' Βασ. ΚΗ 3 - 25). Αναφορές σε νεκρομαντικές πρακτικές υπάρχουν σε όλους τους πολιτισμούς και αναφέρονται από πολλές πηγές και με αρκετές μάλιστα λεπτομέρειες, ξεκινώντας από τον ίδιο τον Όμηρο που μας περιγράφει πως εγκαταστάθηκε η επικοινωνία του Οδυσσέα με τις ψυχές του Άδη και φτάνοντας ως τα μαγικά βιβλία του Μεσαίωνα.
Με την ανάπτυξη της επιστήμης και τεχνολογίας σε πιο σύγχρονες εποχές, ξεκίνησαν οι επιστημονικές απόπειρες επικοινωνίας, με τη χρήση κυρίως της φωτογραφίας, ακουστικών μέσων και του βίντεο αργότερα. Σήμερα κυκλοφορούν στο διαδίκτυο χιλιάδες φωτογραφίες "φαντασμάτων", εκατοντάδες βίντεο και χιλιάδες ηχογραφήσεις λευκού θορύβου, μέσα στον οποίο υποτίθεται πως υπάρχουν οι φωνές των πνευμάτων. Πρόκειται για τα γνωστά σε όλους Electronic Voice Phenomena. Αυτές οι τεχνικές έχουν δεχτεί τα πυρά των σκεπτικιστών και όχι άδικα, καθώς παρουσιάζουν πολλές ανακρίβειες.
Φυσικά, παρά την εκρηκτική ανάπτυξη της τεχνολογίας, δεν παύουν να υπάρχουν άνθρωποι που ισχυρίζονται ότι μπορούν να έρθουν σε επικοινωνία με τα πνεύματα των Νεκρών, τις περισσότερες φορές έναντι αδράς αμοιβής. Μόλις χθες ένας συνάδελφος μου διηγήθηκε την ιστορία ενός συγγενικού του προσώπου, η οποία είχε χάσει τον άντρα της σε ένα ναυτικό δυστύχημα, χωρίς ποτέ ο ίδιος να βρεθεί. Ένας γνωστός στον ελληνικό χώρο επιτήδειος, αφού έλαβε ένα σημαντικό ποσόν, τη διαβεβαίωσε ότι είχε επικοινωνήσει μαζί του, πως δεν ήταν νεκρός και ότι θα επέστρεφε στο σπίτι του τα Χριστούγεννα. Η δύστυχη γυναίκα στόλισε το σπίτι της για πρώτη φορά, έφτιαξε γλυκά και φαγητά αλλά πέρασε τις γιορτές μόνη της. Τέτοιες ιστορίες αφθονούν αλλά δεν υπάρχει λόγος να αναφέρουμε περισσότερες. Κλείνοντας, σας θυμίζω ότι είναι γενικά πιστευτό ότι μπορεί και ο καθένας από εμάς να επικοινωνήσει με τους νεκρούς μέσω των ονείρων.

Η περίπτωση Gordon Smith

Ίσως είναι η περισσότερο γνωστή προσωπικότητα στο ελληνικό κοινό, μιας και έχει επανειλημένα παρουσιαστεί από τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης. Την προηγούμενη εβδομάδα ήταν προσκεκλημένος της Τατιάνας Στεφανίδου και το Σάββατο το βράδυ εμφανίστηκε στην εκπομπή του Κώστα Χαρδαβέλλα, ενώ έχει επίσης εμφανιστεί σε ξένα τηλεοπτικά μέσα και είναι συγγραφέας τεσσάρων βιβλίων σχετικά με την επικοινωνία που ισχυρίζεται πως αναπτύσσει με τους Νεκρούς.
Παρακολούθησα τη μία εκπομπή, μιας και τον έχω ξαναδεί στο παρελθόν και ήμουν ιδιαίτερα προσεκτικός τις στιγμές που μιλούσε σε κάποιον από το κοινό, δηλαδή σε γυναίκες που είχαν χάσει κυρίως τα παιδιά τους και συνήθως από τραγικό και βίαιο θάνατο, δηλαδή από ατύχημα τις περισσότερες φορές και ήταν με λύπη αλλά όχι με κατάπληξη που αμέσως διαπίστωσα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Εκείνο που δεν πήγαινε καλά ήταν το ίδιο ακριβώς που είχε εντυπωσιάσει γνωστά και άγνωστά μου πρόσωπα, όταν τους έριχνα τα χαρτιά προκειμένου (χωρίς οι ίδιοι να το ξέρουν) να αποδείξω στον εαυτό μου ότι η χρήση της ψυχολογίας είναι η καλύτερη "μαντική" μέθοδος για τους αδαείς. Τόσο εγώ όσο και ο Gordon Smith χρησιμοποιούσαμε μερικά γνωστά στερεότυπα, προκειμένου να φανεί ότι κατέχουμε κάποιες ξεχωριστές δυνάμεις ενώ στην πραγματικότητα ίσως και να διαπρέπαμε ως ψυχολόγοι. Ας δώσω μερικά παραδείγματα για να γίνω περισσότερο κατανοητός.
Σε όλες τις περιπτώσεις του, ανέφερε στους ανθρώπους ότι οι εκλιπόντες χαρακτηρίζονταν από ένα πολύ ζεστό και τρυφερό χαμόγελο. Προσωπικά δεν ξέρω καμία μητέρα που να μην ισχυρίζεται το ίδιο για το παιδί της, πόσω μάλλον όταν αυτό έχει πλέον πεθάνει. Μιλούσε για φωτογραφίες από ευτυχισμένες στιγμές, τις οποίες φαντάζομαι πως όλοι θα έχουμε. Τόνιζε πως εκείνο που ήθελε να περάσει ως μήνυμα η ψυχή είναι πως είναι γαλήνια και αναπαυμένη. Το ίδιο ακριβώς θέλουμε όλοι για τους τεθνεώτες, μιας και στη σφαίρα που βρίσκονται είναι και το μόνο που πρέπει να μας νοιάζει, όντας μακριά από τη βοήθειά μας πλέον. Ας σημειωθεί ότι τουλάχιστον στη μία εκπομπή που παρακολούθησα, απέτυχε να προσδιορίσει το φύλο που είχε η ψυχή όσο ήταν ενσαρκωμένη. Με λίγα λόγια, έλεγε στον καθένα εκείνο που θα ήθελε να ακούσει, εκείνο που είχε περισσότερο ανάγκη από οτιδήποτε άλλο: το ότι είναι γαλήνιος ο νεκρός και ότι βρίσκεται μαζί μας.
Αν με ρωτήσετε αν θεωρώ απατεώνα τον συγκεκριμένο κύριο, θα με φέρετε μπροστά σε ένα ερώτημα που μου είναι δύσκολο να απαντήσω. Εάν ο ίδιος γνωρίζει πολύ καλά τι κάνει και πως χρησιμοποιεί τις τεχνικές που ανέφερα παραπάνω, τότε σαφώς και είναι απατεώνας. Και αν κανείς βιαστεί να ισχυριστεί ότι δεν παίρνει χρήματα, θα χρειαστεί να του υπενθυμίσω ότι είναι συγγραφέας τεσσάρων βιβλίων, διοργανωτής συνεδρίων και προσκεκλημένος εκπομπών σε όλο τον κόσμο. Εάν έχει και ο ίδιος πιστέψει ότι οι ικανότητές του είναι μεταφυσικές ενώ στην ουσία στηρίζονται στην ψυχολογία και την υποβολή, τότε θα πρέπει να έχουμε να κάνουμε με έναν άνθρωπο της αυταπάτης και θα έχει τη συμπάθειά μου. Πάντως, ό,τι και αν ισχύει, η επίδειξη που έκανε δεν με έπεισε σε καμία περίπτωση ότι μπορεί και φέρνει σε επαφή τους ζωντανούς με τους Νεκρούς.

Ένα μικρό παράθυρο ανοιχτό

Είμαι βέβαιος πως οι άνθρωποι που έχουν έστω και μια μικρή επαφή με τον Εσωτερισμό θα σταθούν στο ότι ακόμα και αν κατείχε τη δυνατότητα επικοινωνίας με τον κόσμο των Νεκρών, σε καμία περίπτωση δεν θα έδινε δημοσιότητα στις "δυνάμεις" του αυτές, όχι μόνο ο Gordon Smith αλλά ο οποιοσδήποτε. Η διαταραχή του Νεκρού θεωρείται ασέβεια και ιεροσυλία, όχι μόνο στις περιπτώσεις βανδαλισμού του νεκρού σώματος ή του ταφικού μνημείου αλλά ακόμα και της παρενόχλησης της ψυχής. Το πνεύμα του Σαμουήλ ήρθε στο Σαούλ οργισμένο για την ενόχλησή του και ο Κέρβερος δεν τοποθετήθηκε τυχαία στην Πύλη του Άδη, όπως άλλωστε οι Φύλακες στο Κατώφλι δεν είναι διακοσμητικά στοιχεία αλλά έχουν ένα ρόλο που πολλοί λίγοι έχουν διαπιστώσει το πόσο σημαντικός είναι.
Δεν έχω κανένα σκοπό και καμία διάθεση να μιλήσω για θέματα που δεν προσφέρονται για δημόσια συζήτηση, όμως θα μπορούσαμε να θέσουμε το ζήτημα της επικοινωνίας σε μια βάση στην οποία Εσωτερισμός και Ψυχολογία ταυτίζονται, με τον πρώτο να προηγείται χρονικά της δεύτερης. Ας δείξουμε τον τρόπο.
Όταν κάποιο αγαπημένο πρόσωπο πεθαίνει, είναι λογικό επακόλουθο η σκέψη μας να βρίσκεται γύρω από αυτό, παρά την "ανακουφιστική" επίδραση που έχει ο χρόνος επάνω στις εκδηλώσεις της οδύνης μας. Φανταστείτε πόσο έντονο είναι αυτό σε μια μητέρα που έχει χάσει το παιδί της και αναγκάστηκε να το θάψει. Ο πόνος, όσο και αν κατευνάζεται, δεν εξαφανίζεται ποτέ. Και μπορεί η ίδια να μη σκέφτεται τόσο συχνά τη δική της μητέρα που πέθανε σε προχωρημένη ηλικία, όμως το παιδί της θα το θυμάται πάντοτε, κάθε ώρα και κάθε στιγμή, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Η σκέψη της αυτή δημιουργεί μια σκεπτομορφή στο Αστρικό Πεδίο, η οποία "φέρει" τα χαρακτηριστικά του νεκρού, ειδωμένα μέσα από το προσωπικό πρίσμα του προσώπου που βιώνει την απώλεια. Έχω τη γνώμη ότι εάν δεν συντελείται απάτη, σε μερικές περιπτώσεις ίσως εκείνο που γίνεται αντιληπτό από όλους εκείνους που ισχυρίζονται επικοινωνία με τους Νεκρούς να είναι η σκεπτομορφή που παράγει το οικείο τους πρόσωπο.

Επίλογος

Το ζήτημα των Σκεπτομορφών και των εμψυχώσεών τους, είναι από τα κεφαλαιώδη του Εσωτερισμού και έχω τη γνώμη πως μέσα από αυτό μπορούμε να εξηγήσουμε πολλά παρόμοια φαινόμενα. Λέγεται πως οι μητέρες που είναι μακριά από τα παιδιά τους, από τη διαρκή τους ανησυχία παράγουν τέτοιες σκεπτομορφές, που αποτελούν τους φύλακες Αγγέλους της παράδοσης. Σκεφτείτε πόσο έντονο μπορεί να γίνει αυτό στις περιπτώσεις θανάτου.
Όπως και να έχει το πράγμα, είναι κοινή παράδοση σε όλους τους πολιτισμούς ότι ο Νεκρός πρέπει να αφήνεται να πορευθεί το ταξίδι του Όσιρη με ειρήνη. Τα μάταια καλέσματά του μπορεί να του κάνουν μεγάλο κακό, περισσότερο ίσως από όσο θα κάνουν σε εκείνον που είναι ζωντανός ακόμη. Διότι, από απερισκεψία αν και όχι από έλλειψη αγάπης (παθολογικής αγάπης) υπάρχει μεγάλος κίνδυνος ο ζωντανός να εγκλωβιστεί στο Αστρικό Πεδίο και να μοιάζει σαν χαμένος τόσο στο αστρικό όσο και στο υλικό επίπεδο. Το ίδιο θα συμβεί και στην απενσαρκωμένη ψυχή, ανάμεσα σε πολλά άλλα δυσάρεστα αποτελέσματα.
Ο Νεκρός πρέπει να αφήνεται να αναπαυθεί εν ειρήνη. Δεν χρειάζεται να τρέχουμε σε μέντιουμ που τις περισσότερες φορές διαλογίζονται μέχρι το επίπεδο της τσέπης μας και κανένα άλλο, προκειμένου να μας φέρουν το Νεκρό να μας διαβεβαιώσει ότι δεν πονάει και πως είναι καλά. Αυτό το ξέρουμε ή θα πρέπει να το ξέρουμε, μιας και η Αγάπη και το Έλεος του Εχεγιέ είναι μια από τις Δυνάμεις που διατρέχουν όλα τα επίπεδα...

3 σχόλια:

Unknown είπε...

Mερικές μόνο, συμπληρωματικές, παρατηρήσεις.
Οσον αφορά τον θάνατο, και εφόσον η ανθρώπινη ψυχή δεσμεύεται ακόμα από τον κύκλο των μετεμψυχώσεων της (και όχι μετενσαρκώσεων γιατί αυτό είναι άλλο θέμα), στην προσπάθεια τελειοποίησης της χρησιμοποιεί το περίφημο κάρμα. Αυτό σημαίνει πως προεπιλέγει κάποια κομβικά σημεία και καταστάσεις για την διάρκεια της ζωής, από τα οποία μπορεί να πάρει κάποια μαθήματα, ή να βοηθήσει αντίστοιχα άλλους στα δικά τους μαθήματα. Με αυτή τη βάση λοιπόν, ο φυσιολογικός θάνατος δεν αναμένεται μόνο σε μεγάλη ηλικία και ειρηνικός. Τόσο οι αρρώστειες, όσο και τα ατυχήματα συντελούν με τον τρόπο τους, στη διαμόρφωση εκείνων των συνθηκών που έχει επιλέξει η ψυχή.
Επίσης, η επικοινωνία με τους νεκρούς δεν είναι ανέφικτη μεν, αλλά είναι μάταιο να χρησιμοποιηθεί σαν "μαντική" μέθοδος. Συνήθως πέραν του αστρικού, είναι πολύ δύσκολο να επικοινωνήσει κανείς μαζί τους, και αυτό είναι ένα πεδίο που ακόμα κι αν αυτοί θελήσουν να μεταφέρουν πληροφορίες σε μας, θα μεταφέρουν απλά την πλάνη που βιώνουν εκείνη τη στιγμή. Αρα δε μας χρησιμεύει σε τίποτα.
Τέλος, όσο μεγαλύτερος είναι ο πόνος που νιώθουμε για κάποιον που "έφυγε" από το φυσικό πεδίο, τόσο πιο απίθανο γίνεται να έχουμε την οποιαδήποτε επικοινωνία μαζί του. Παρεμβαίνουμε με τον πόνο μας, στη διαδικασία απελευθέρωσης του, από τους εφήμερους αυτούς φορείς της συνείδησης και αυτό είναι αντίθετο με τους νόμους της κοσμικής ισορροπίας. Γι' αυτό μάλιστα και στον εσωτερισμό προτείνεται να μην "φορτώνουμε" τους νεκρούς με την λύπη μας, πράγμα το οποίο είναι καλό και για τους ζωντανούς ακόμα. Ολα έχουν καιρό και τρόπο να συμβαίνουν, και οτιδήποτε μας γίνεται εμμονή δεν μπορεί παρά να έχει δυσάρεστα αποτελέσματα.

Ανώνυμος είπε...

Πολύ ενδιαφέρον το άρθρο. Δεν τον παρακολούθησα τον τύπο, μια και για μένα όλοι σχεδόν όσοι βγαίνουν στην τηλεόραση και έχουν βγάλει βιβλίο… είναι παπαρολόγοι. Δεν θέλω να είμαι ισοπεδωτικός αλλά δυστυχώς έτσι με έχουν κάνει. Δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι έχω επαφή με τον εσωτερισμό, αλλά πιστεύω ακριβώς αυτό που είπες: «αν κατείχε τη δυνατότητα επικοινωνίας με τον κόσμο των Νεκρών, σε καμία περίπτωση δεν θα έδινε δημοσιότητα στις "δυνάμεις" του αυτές…»

Αυτό που ήθελα να σε ρωτήσω είναι πάνω σε αυτό που γράφεις:
«…σας θυμίζω ότι είναι γενικά πιστευτό ότι μπορεί και ο καθένας από εμάς να επικοινωνήσει με τους νεκρούς μέσω των ονείρων…»
-Τι ακριβώς εννοείς με αυτό;
-Πως μπορείς να ξέρεις (εάν μπορείς) ότι έχεις επικοινωνία και ότι δεν είναι απλά ένα όνειρο… ότι και να σημαίνει το όνειρο.
Μου έχει τύχει 3 φορές να συναντίσω στα όνειρα μου νεκρούς, πάντα όμως ήμουν υπερβολικά συναισθηματικά φορτισμένος. Και στις τρεις περιπτώσεις μου είπαν ότι όλα είναι καλά, ότι δεν πρέπει να στεναχωριέμαι και μου ζήτησαν κάποια πράγματα. Πως μπορώ να ξέρω, εάν όντως μπορεί να γίνει επικοινωνία με τους νεκρούς ότι ήταν όντως μια τέτοια και όχι απλά η επιθυμία μου και ένας ψυχολογικός μηχανισμός για να ξεπεράσω το τραύμα; Πρέπει να σου πω ότι από την μια δεν πίστεψα ποτέ ότι ήταν επικοινωνία και από την άλλη έκανα ότι μου ζήτησαν…

Lykos...

.

Ibn Aratar είπε...

Αγαπητέ μου Λύκε, αναφέρομαι στην ευρέως παραδεκτή άποψη ότι μπορεί κανείς μέσα στο όνειρό του να επικοινωνήσει με την ψυχή εκείνου που έφυγε, η οποία θα του δώσει οδηγίες, συμβουλές και ίσως θα του δείξει ποιές είναι οι ανάγκες της. Θα έχεις σίγουρα υπόψη σου όνειρα τα οποία ερμηνεύονται οτι πρέπει να "δώσεις κάτι" για την ψυχή, να κάνεις κάποια μικρή αγαθοεργία κλπ.
Η δεύτερη ερώτησή σου είναι η πραγματική πρόκληση για εκείνον που έχει παρόμοιες εμπειρίες: πως μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι είναι η ίδια η ψυχή και όχι η σκεπτομορφή που έχουμε φτιάξει εμείς. Φαντάζομαι ότι κάτι τέτοιο απαιτεί μια πολύ ικανή εκπαίδευση. Η ψυχή δεν θα μείνει, υπο φυσιολογικές συνθήκες για πολύ καιρό στο Αστρικό Πεδίο, διότι θα χάσει και το αστρικό της σώμα μετά από κάποιο διάστημα και θα ακολουθήσουν οι διαδικασίες που θα την οδηγήσουν τελικά σε μια επόμενη μετεμψύχωση. Επομένως, είναι πολύ πιθανό το ότι κανείς ουσιαστικά βλέπει το αστρικό της κατάλοιπο ή τη δική του προβολή.
Το τι μπορεί ακριβώς να συμβαίνει δεν το γνωρίζουμε, για αυτό άλλωστε ο θάνατος αποτελεί ένα μείζον μυστήριο...