Δαίμονες! (μέρος 2ο)

Στις αρχαίες λατρείες οι θεοί και οι θεές είχαν δύο όψεις:μια φωτεινή και μια σκοτεινή πλευρά και οι παγανιστικές θρησκείες το σέβονταν και το τιμούσαν εξίσου το διπλό αυτό χαρακτηριστικό των θεοτήτων τους, χωρίς να τις θεωρούν ως αποκλειστικά καλές ή ευμενείς και κακές ή δυσμενείς. Η αλήθεια είναι ότι στον αρχαίο κόσμο, ενώ υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός από θεότητες,δαίμονες, τέρατα και ό,τι άλλο βάλει ο νους σας, με δυσκολία μπορούμε να επισημάνουμε μια θεότητα που να είναι αποκλειστικά κακιά, αφού ακόμη και η Εκάτη δεν είναι παρά μια από τις όψεις της Άρτεμης και της Αθηνάς.

Ο Μύθος του Σατανά

Στη χριστιανική πίστη, από την άλλη, επικράτησε μια διαφορετική άποψη. Ενώ πολλοί φιλόσοφοι του παρελθόντος είχαν ασχοληθεί με το ζήτημα του Κακού στον κόσμο ορίζοντας και ερμηνεύοντάς το με διάφορους τρόπους, ο χριστιανισμός αποφάσισε ότι η αιτία του κακού είναι αποκλειστική υπευθυνότητα ενός πρώην Αγγέλου, που ονομάστηκε Σατανάς ή Εωσφόρος. Στην πορεία θα μιλήσουμε αρκετά για αυτό το ζήτημα. Ένα άλλο ζήτημα που απασχόλησε τους πρώτους πατέρες της εκκλησίας ήταν και ο λόγος που οδήγησε στην Πτώση του Εωσφόρου. Σύμφωνα με το Ιερό Πηδάλιο, ο λόγος της πτώσης του ήταν η υπερηφάνεια και η πρόθεσή του να λατρεύεται από τους Αγγέλους ως άλλος Θεός. Τότε δημιουργήθηκε αναταραχή στον ουρανό, γιατί ο Εωσφόρος, ο πρώτος, ισχυρότερος και ομορφότερος Άγγελος που δημιουργήθηκε, έπεσε από τον ουρανό και μαζί του άρχισαν να πέφτουν κι εκείνοι που μοιράζονταν τις ίδιες απόψεις. Η πτώση συμπαρέσυρε Αγγέλους από όλα τα τάγματα, ώσπου ο Μιχαήλ, αντιλαμβανόμενος το τι είχε συμβεί, στάθηκε ακλόνητος στη μέση του ουρανού και φώναξε "Στώμεν Καλώς, Στώμεν μετά Φόβου". Τότε οι Άγγελοι συγκεντρώθηκαν γύρω του και γλίτωσαν, καταλαβαίνοντας ότι μόνο όσοι παρέμεναν πιστοί στο Θεό που τους δημιούργησε, θα γλίτωναν την πτώση.
Σύμφωνα με άλλες απόψεις, όπως στον ισλαμισμό, για παράδειγμα, η πτώση του αποδίδεται στην ανυπακοή στο να προσκυνήσει τον Αδάμ. Στο βιβλίο του Ενώχ αναφέρεται ότι η πτώση των Αγγέλων οφείλεται στη λαγνεία που έδειξαν απέναντι στις θυγατέρες των ανθρώπων και πως οι Δαίμονες είναι στην πραγματικότητα τα πνεύματα των τέκνων που απέκτησαν από εκείνες, δηλαδή των Γιγάντων.

Όπως και να έχει το πράγμα, όποια και αν ήταν η πραγματική αιτία, ο χριστιανισμός θεωρεί τον Σατανά ή Εωσφόρο (μιας και τους ταυτίζει) ως τον αποκλειστικό υπεύθυνο για οποιασδήποτε μορφής κακό, αποκαλώντας τον εχθρό της ανθρωπότητας και ανθρωποκτόνο, καθώς κι εκείνον που, σύμφωνα με τους Εξορκισμούς, "πατάει πάνω σε φίδια και σκορπιούς"...

Οι γνωστότεροι Δαίμονες

Ασμοδαίος. Σημαίνει "πλάσμα Δικαιοσύνης" και στην πραγματικότητα πρόκειται για Περσικό Δαίμονα, ο οποίος όμως ενσωματώθηκε στην ιουδαϊκή παράδοση και από εκεί στο χριστιανισμό. Στη Μαγική Παράδοση θεωρείται ως ο Δαίμονας των τυχερών παιχνιδιών, ο οποίος ηττήθηκε από τον Αρχάγγελο Ραφαήλ κι εξορίστηκε στην Αίγυπτο.
Ασταρώθ. Πρώην Άγγελος από το Τάγμα των Σεραφείμ, ο Ασταρώθ είναι Αρχιδούκας της Κόλασης ο οποίος, σύμφωνα με τον Barrett, είναι εκείνος που οι Έλληνες αποκαλούν Διάβολο. Όταν κανείς επικαλείται τον Ασταρώθ, ο τελευταίος εμφανίζεται ως ένας όμορφος Άγγελος που ιππεύει έναν δράκοντα και κρατάει μια οχιά στο δεξί του χέρι.
Αζαζήλ. Το όνομά του σημαίνει " Ο Θεός ενδυναμώνει" και είναι ένας από τους αρχηγούς των 200 εκπεσόντων Αγγέλων, εκείνος που δίδαξε στους ανθρώπους την τέχνη του πολέμου και της κατασκευής όπλων, ενώ στις γυναίκες δίδαξε την τέχνη του βαψίματος και του καλλωπισμού. Στο Ζοχάρ αναφέρεται ως πρώην αρχηγός Άγγελος των Bene Elim και, σύμφωνα με μια άποψη, όταν κανείς τον επικαλέιται, τότε εμφανίζεται μπροστά του με τη μορφή ενός πλάσματος με 7 κεφάλια φιδιών, 14 πρόσωπα και 12 φτερά. Υποτίθεται πως είναι εκείνος που αρνήθηκε να προσκυνήσει τον Αδάμ και που στην ισλαμική παράδοση είναι ο Iblis, ο αρχηγός των Τζίνι. Μια άλλη άποψη θέλει τον Αζαζήλ να είναι ένας σημιτικός ποιμενικός θεός, ο οποίος θεωρήθηκε ως δαίμονας στην ιουδαϊκή παράδοση.
Βεελζεβούλ.Είναι ο άρχοντας των "μυγών" και των εντόμων, αρχηγός 9 δαιμονικών ταγμάτων, πρίγκηπας των δαιμόνων και άρχοντας του Χάους.
Μπελιάλ. Δαιμονικό πνεύμα, πρώην Άγγελος του Τάγματος των Αρχών, πρίγκηπας του σκότους. Στο Lemegethon αναφέρεται ότι ήταν ο αμέσως επόμενος μετά τον Εωσφόρο Άγγελος που δημιουργήθηκε. Οι πηγές διαφωνούν αρκετά για τον πραγματικό του ρόλο. Μερικοί θεωρούν ότι είναι ο Μπελιάλ που αποτελεί αυτό που λέμε Σατανά.
Μπελφέγκορ. Αρχαίος θεός πιθανώς Μωαβιτικής καταγωγής, ο οποίος όταν τον επικαλείσαι, εμφανίζεται με τη μορφή μιας νεαρής γυναίκας. Είναι ο άρχοντας των εφευρέσεων και ανακαλύψεων.

(συνεχίζεται)