Το Άγιο Φως (μέρος 5ο)

Παρά τις ανόητες επιθέσεις των δήθεν "διαφωτιστών" του ελληνικού λαού, εκείνων που καμία ιδέα δεν έχουν για την Εσωτερική πραγματικότητα και οι οποίες επιθέσεις θα ενταθούν το διάστημα που έρχεται, το Φως του Παναγίου Τάφου είναι ο ορισμός του μεταφυσικού φαινομένου, οποιαδήποτε και αν είναι η αιτία του. Κατά την άποψή μου, όντως κάτι συμβαίνει εκεί κάτω. Κάτι που είναι ικανό να προκαλεί μια σειρά από μεταφυσικές εμπειρίες στο πλήθος, οι οποίες σε αρκετές περιπτώσεις είναι ικανές να του αλλάξουν την ίδια του τη ζωή. Αυτό το "κάτι" είναι πολύ πιθανό σε κάποιο βαθμό να έχει φυσική εξήγηση. Είπαμε άλλωστε ότι ο Θεός στο υλικό επίπεδο λειτουργεί με βάση τους νόμους που έχει θεσπίσει. Αλλά το πραγματικό ζήτημα δεν εντοπίζεται εκεί. Για εμένα δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία το εάν το Φως έχει φυσική ή όχι εξήγηση. Η πραγματική του δύναμη κρύβεται στο συμβολισμό του κι αυτός είναι η επικράτηση της δύναμης της ζωής απέναντι στο θάνατο, σε γενικές γραμμές. Από αυτή την άποψη, ολόκληρο το Πάθος του Ιησού θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι ο κύκλος ζωής και θανάτου της ίδιας της φύσης και της ανθρώπινης ύπαρξης. Το Φως είναι η πανανθρώπινη ελπίδα της Ανάστασης, που για τον κάθε άνθρωπο εξατομικεύεται: ο καθένας βλέπει στο Φως του Παναγίου Τάφου την ελπίδα που εκείνος προσωπικά χρειάζεται περισσότερο σε αυτή τη ζωή. Η ελπίδα αυτή, σε συνδυασμό με τις όποιες συνθήκες μπορεί να επικρατούν εκείνες τις φοβερές στιγμές, μετατρέπεται σε διαφορετικές συνειδησιακές καταστάσεις, που τον οδηγούν σε αντίστοιχες εμπειρίες, ανάλογα με την Εσωτερική του ανάπτυξη. Έτσι, κάποιοι θα δουν στο Φως τη φλόγα που δεν καίει, κάποιοι άλλοι την Ανάσταση του Ιησού και μερικοί ακόμα τη δική τους προσωπική Ανάσταση, όπως και τη θεϊκή πρόνοια σε ολόκληρο το μεγαλείο της που μπορούν να συλλάβουν. Εάν υπάρχει κάποιο θαύμα, αυτό δεν περιορίζεται στο εάν η φλόγα αυτή καίει ή δεν καίει, αν υπάρχει απάτη ή όχι. Ως εκ τούτου ο συνειδητοποιημένος πιστός οποιασδήποτε θρησκείας δεν χρειάζεται το Άγιο Φως ή τα αγαλματάκια που πίνουν γάλα για να πιστέψει. Έχει ήδη τη Γνώση ότι υπάρχουν πολύ περισσότερα από όσα μπορούν τα υλικά του μάτια να δουν και όλα εκείνα δεν τα θεωρεί ως φαντασίες, με την έννοια που τους έχουμε δώσει.
Επίσης, πολύς λόγος έχει γίνει για το εάν αποτελεί υπερβολή η απόδοση τιμών Αρχηγού Κράτους στο Άγιο Φως. Είπαμε και παραπάνω ότι το να λατρεύει κανείς την ίδια τη φλόγα και όχι τον Δημιουργό, είναι δεισιδαιμονία, ίδια με το να πιστεύει ότι η φλόγα είναι ο Θεός του. Επειδή όμως ο συμβολισμός είναι πολύ ισχυρός, εμένα προσωπικά δεν με ενοχλεί η απόδοση τέτοιων τιμών. Εάν μάλιστα θυμηθώ την αρχαία ιστορία, καταλαβαίνω ότι δεν πρέπει να κάνουν τόσο μεγάλη εντύπωση τέτοιου είδους τιμές, διότι απλά συνηθίζονταν από τότε. Και αν επίσης συνυπολογίσω το γεγονός ότι με αυτές τις τιμές έχουμε υποδεχτεί ή κατευοδώσει ανθρώπους που πολύ αμφιβάλω αν τις άξιζαν, τότε σαφώς και προτιμώ τιμές Αρχηγού Κράτους στο συμβολισμό του Φωτός και όχι σε ανθρώπους.
Ένα άλλο σημείο που θα ήθελα να θίξω σε αυτό το καταληκτικό κείμενο, είναι η επίθεση που γίνεται στους απλούς ανθρώπους από όλους εκείνους που αυτοπροσδιορίζονται και προβάλονται ως διανοούμενοι. Θα ήταν μέγιστο σφάλμα να τους υποτιμούμε λέγοντας ότι είναι θρησκόληπτοι. Δεν αμφιβάλω ότι αρκετοί από αυτούς μπορεί και να είναι αλλά προσωπικά γνωρίζω και πολλούς "φωστήρες" που εσκεμμένα ή από άγνοια έχουν πλήρη μεσάνυχτα από τους απλούς συμβολισμούς που εξηγήσαμε παραπάνω. Ο απαίδευτος άνθρωπος άλλωστε μπορεί να δικαιολογηθεί ως προς τη θρησκοληψία, δεδομένου ότι για πολλούς λόγους δεν είχε τη δυνατότητα να εμβαθύνει σε τέτοια ζητήματα. Εμείς, που την είχαμε αυτή τη δυνατότητα, τι κάναμε; Ίσως οι απαίδευτοι να έχουν τη δυνατότητα να εισέλθουν με μεγαλύτερη ευκολία σε πεδία που εμείς κατηγορούμε ως ανυπόστατα παιχνίδια του μυαλού μας.

Αντί επιλόγου

Σε ένα μικρό παιδί που μας ρωτάει πως γεννήθηκε, απαντούν μερικοί ότι τα μωρά τα φέρνει ο πελαργός. Λίγο αργότερα, λέμε αόριστα ότι το παιδί γεννιέται μόλις κοιμηθεί ο μπαμπάς και η μαμά. Σε μεγαλύτερη ηλικία θα τους εξηγήσουμε τη σεξουαλική επαφή. Όταν οι γνώσεις τους έχουν προχωρήσει, θα τους μιλήσουμε για τα βιολογικά φαινόμενα του ωαρίου με το σπερματοζωάριο. Στο Πανεπιστήμιο θα τους εξηγηθούν με μεγαλύτερες λεπτομέρειες οι μοριακές διαδικασίες της αναπαραγωγής και στο επίπεδο του μεταπτυχιακού και πάνω, θα μάθουν όλες τις γνώσεις τις οποίες διαθέτει η επιστήμη μέχρι εκείνο το σημείο. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με το ζήτημα που εξετάσαμε αυτές τις μέρες αλλά και με άλλα Εσωτερικά ζητήματα.
Ο "κοινός" θνητός θα μείνει στο γεγονός μιας φλόγας που δεν καίει. Ο κάπως πιο υποψιασμένος θα αναρωτηθεί για το τι συνιστά ένα θαύμα, ο αμέσως παραπάνω θα κατανοήσει το πρώτο επίπεδο των συμβολισμών και ου το κάθε εξής. Το ίδιο ακριβώς θα συμβεί με εκείνον που μελετάει τις χριστιανικές Γραφές. Αν περιοριστεί σε ένα μόνο επίπεδο ερμηνείας, τότε θα συναντήσει δεκάδες λογικά και όχι μόνο σφάλματα και θα βιαστεί να μιλήσει για ανοησίες και ανακρίβειες των κειμένων. Το μόνο σφάλμα που θα έχει συμβεί, όμως, θα είναι το δικό του, διότι δεν φρόντισε να μάθει το εσωτερικό "γράμμα του Νόμου", εκείνο που θα του έλυνε τις απορίες και θα τον έβγαζε από τα ερμηνευτικά αδιέξοδα. Ο απαίδευτος, από την άλλη, θα μείνει μόνο στο εξωτερικό περίβλημα και θα είναι ικανοποιημένος, αδυνατώντας όμως να απαντήσει ικανοποιητικά στις λογικές απορίες που θα του θέσει ο άλλος. Θα ακολουθήσει ένα "πίστευε και μη ερεύνα" και θα κοιμηθεί ήσυχος τα βράδια του.
Εδώ ακριβώς βρίσκεται η μεγάλη μου ένσταση. Δεν μπορούμε να κρίνουμε κάτι που δεν έχουμε κατανοήσει σε βάθος. Και τέτοιου είδους κριτική έχει ασκηθεί άφθονη κατά του χριστιανισμού συγκεκριμένα, από ανθρώπους που ιδέα δεν έχουν για την εσωτερική του όψη. Αλλά παρόμοια κριτική έχει ασκηθεί και κατά του Αγίου Φωτός από ανθρώπους που δήθεν ενδιαφέρονται για τη μεταφυσική. Ιδού, λοιπόν, έχουν ένα κατεξοχήν μεταφυσικό φαινόμενο, το οποίο όμως απαξιούν να μελετήσουν, απλά και μόνο επειδή συμβαίνει στο χριστιανισμό ή τουλάχιστον έτσι νομίζουν μέσα στην ημιμάθειά τους.
Ο συμβολισμός του Αγίου Φωτός, όμως, είναι συλλογικός που εξατομικεύεται και ως εκ τούτου, δεν αφορά μόνο χριστιανούς ορθόδοξους. Τα ονόματα ίσως να αλλάζουν, όχι όμως και η εσωτερική ουσία. Διότι ακόμη και η Θέωση, η Ένωση με το Μυστικό Σώμα του Χριστού, όπως αναφέρεται στο χριστιανισμό, δεν είναι παρά η Νιρβάνα με ένα άλλο όνομα.
Φέτος λοιπόν που θα πάτε στην Εκκλησία οδηγημένοι από την Πίστη σας ή από την κοινωνική ή οικογενειακή υποχρέωση και όχι από την Πίστη, σκεφτείτε τα όλα αυτά.