Τελικά τι συνέβη στο Amityville;

Είμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι από εσάς θα έχετε απολαύσει την ταινία The Amityville Horror, η οποία είναι βασισμένη στο ομώνυμο μπεστ σέλερ του Jay Anson, το οποίο δημοσιεύθηκε το 1977. Η ιστορία έχει ως εξής.
Το 1973 σε ένα σπίτι που βρισκόταν στην Ocean Avenue, στον αριθμό 112, ο Ronald deFeo Junior σκότωσε 6 μέλη της οικογένειάς του. Το 1975 στο ίδιο σπίτι μετακόμισε η οικογένεια των Lutz αλλά 28 ημέρες αργότερα εγκατέλειψαν πανικόβλητοι το σπίτι εξαιτίας των πολλών και ενοχλητικών μεταφυσικών φαινομένων που ισχυρίζονται ότι βίωσαν. Αλλά ας προσπαθήσουμε να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Το σπίτι, σύμφωνα με το βιβλίο που υποτίθεται ότι περιγράφει την πραγματική ιστορία της οικογένειας, λόγω του ότι μετά το έγκλημα κανείς δεν το ήθελε, προσφερόταν σε πολύ οικονομική τιμή και η οικογένεια αποφάσισε να το αγοράσει αν και γνώριζε για τα εγκλήματα που είχαν συμβεί πριν από περίπου ένα χρόνο. Ωστόσο, ένας φίλος τους επέμενε να κάνει εξαγνισμό του σπιτιού και η οικογένεια του το επέτρεψε. Ο ίδιος όμως, την ώρα που προετοίμαζε τον αγιασμό και μπήκε στο πρώην υπνοδωμάτιο της δολοφονημένης οικογένειας, άκουσε μια απόκοσμη φωνή να τον προτρέπει να φύγει, όπως και έκανε χωρίς να πει σε κανέναν τίποτα. Αργότερα ενημέρωσε τον σύζυγο να μην πλησιάζει σε εκείνο το δωμάτιο αλλά αρρώστησε και εμφάνισε σημάδια σαν Στίγματα.
Στην αρχή όλα έμοιαζαν φυσιολογικά, σύντομα όμως άρχισαν να συμβαίνουν παράξενα φαινόμενα. Δυσάρεστες οσμές, θόρυβοι, σμήνη εντόμων που περικύκλωναν το σπίτι παρά το τσουχτερό κρύο, δυσάρεστα όνειρα στα μέλη της οικογένειας ήταν μερικά μόνο από τα πρόδρομα σημάδια. Αργότερα ο σύζυγος ξυπνούσε συνεχώς στις 3.15 τη νύχτα και πήγαινε να επιθεωρήσει το μικρό λιμάνι στην αυλή του σπιτιού. Το μικρό κορίτσι απέκτησε ένα φανταστικό φίλο, τον οποίο ονόμασε Jodie και έλεγε πως έμοιαζε με γουρούνι με κόκκινα μάτια. Άλλα μέλη της οικογένειας ισχυρίστηκαν αργότερα ότι είχαν δει παρόμοια οράματα. Ξεκίνησαν να συμβαίνουν φαινόμενα poltergeist, ένας μεγάλος Σταυρός αναποδογύρισε και ο σύζυγος άρχισε να έχει περίεργη συμπεριφορά, πηγαίνοντας κάθε βράδυ σε ένα κοντινό μπαρ, στο οποίο μετέπειτα έμαθαν ότι σύχναζε ο δολοφόνος. Η σύζυγος βρήκε ένα μυστικό κόκκινο δωμάτιο, που δεν υπήρχε στα σχέδια του σπιτιού και ο σκύλος της αρνούνταν να το πλησιάσει, ενώ ταυτόχρονα η ίδια είχε εφιάλτες, στους οποίους έβλεπε καθαρά τους φόνους που είχαν συμβεί.
Η οικογένεια πλέον είχε θορυβηθεί αρκετά τόσο που αποφάσισαν να κάνουν μόνοι τους έναν εξορκισμό, για να πανικοβληθούν όμως από φωνές που τους προέτρεπαν να σταματήσουν. Τα φαινόμενα εντάθηκαν ιδιαίτερα, άρχισαν πλέον να βλέπουν το σπίτι να γεμίζει από μια πράσινη γλίτσα. Έντρομοι μετακόμισαν στο σπίτι της μητέρας της συζύγου αλλά τα φαινόμενα συνεχίστηκαν κι εκεί. Δεν επέστρεψαν ποτέ στο σπίτι εκείνο και δεν περιέγραψαν με σαφήνεια τι εννοούσαν όταν έλεγαν ότι την τελευταία νύχτα συνέβησαν ιδιαίτερα τρομαχτικά φαινόμενα.
Το θέμα πήρε μεγάλη δημοσιότητα μετά και τη δημοσίευση του βιβλίου. Εκπομπές, ντοκυμανταίρ, ραδιοφωνικές εκπομπές σε ολόκληρη τη χώρα ασχολήθηκαν με αυτό και φυσικά υπήρξε έντονη κριτική σε μερικά σημεία του βιβλίου. Ιδιαίτερη εντύπωση έκανε το γεγονός ότι κανένας από τους επόμενους κατόχους του σπιτιού δεν ανέφερε το παραμικρό μεταφυσικό φαινόμενο, ενώ οι επόμενοι μετά τους Lutz ιδιοκτήτες είπαν ότι δεν είδαν καμία καταστροφή στο σπίτι, σαν αυτές που περιέγραψε η οικογένεια ότι συνέβησαν, ενώ ανέφεραν επίσης ότι το περίφημο μικρό δωμάτιο υπήρχε στα σχέδια του σπιτιού και το γνώριζαν. Η οικογένεια μέχρι και το θάνατο του συζύγου το 2006 συνέχισε να υποστηρίζει το ότι, αν και μερικά μη σημαντικά σημεία του βιβλίου δεν ήταν ακριβή, η ιστορία στο σύνολό της ήταν αληθινή.